hayata doğuştan 1-0 yenik başlayan , 'ölmeye ölmeye ölmeye geldik!' sloganıyla doğmuş acıların civcivleridir. insan acır bunlara. ana yok , baba yok... çol çoğun elinde ölüp gidiyor çoğu. kimisi sıkılarak , kimisi üstüne basılarak...
çocuk işte , seveyim derken öldürüyor ama insan acıyor.
belki de en fazla acınası hayvan bunlar.
keşke hiç satılmasalar.
aynen köyde olduğu gibi , annelerinin peşinde bıdıl bıdıl koşsalar , siz yaklaşınca da anneleri sizi kovalasa da onlara zarar gelmese hiç... ama yok öyle olmuyor!
bu anlattığımı hiç yaşamamış olanlar da vardır , belki tavuk peşinden koşan civcivler görmemiştir bazıları ama görseydiniz bu renk renk boyanmış , anasız babasız , ömrü 3-5 günle sınırlı , çocuğun zeka düzeyine bağlı bir ömür geçirecek zavallı hayvanlara acırdınız...
kaç ceset bıraktım arkamda belli değil.
kafam basmaya başladıkça vicdan yaptım.
ulan insanoğlunun vahşetine bak. niye alırsınız ey büyüklerim?
ölmek üzerine pazarda satılan civcivler.
hatta pazara yeni bir kanun çıkartılarak satışı yasaklanmalı ya da 18 yaş sınırı getirilmelidir.
Eğer toplu alınıp bir bahçe veya çiftlik gibi yerde beslenmeyecekse maalesef hemencecik ölme faslına geçiyorlar. Kuzenim kaç tane aldı ya karga öldürdü ya da oynaya oynaya hayvan ayvayı yedi. Onun için uygun ortam şarttır.
birçok kişinin ilk evcil(?) hayvanıdır... dört beş yaşlarındasınızdır, annenizin elinden tutup pazara gidersiniz... mevsim de bahar-yazımsıdır... karton kasaların içinde cik cik cik diye öter bunlar... yapışırsınız anneye, anne bundan alalım bundan alalım diye... anne de iki tane alır, tek yaşamazmış civcivler, en az iki tane almak gerekirmiş... büyük bir sevinç vardır o ufacık bünyede... eve gelinir, hemen keseden çıkarılır civcirler, dibine gazete serilmiş büyük karton kutuya konulur... başlarsınız malak malak izlemeye, onların yem yiyip su içişlerini... yok yok olmaz böyle, daha atraksiyonlu bir şeyler olmalı... çıkarırsınız dışarı, balkona... başlarlar pıtı pıtı yürümeye..arkalarında siz... nasıl da gülüyorsunuz... ama tabi yaş küçük olunca beyin de küçük oluyor... zavallı hayvancıkları bir süre sonra ciddi ciddi kovalamaya başlarsınız... garip civcivcik balkon demirinden atlar son çare olarak... daha ilk gün... aşağıya bakarsınız, son ciiik sesi duyulur gibi olur... başlarsınız ağlamaya, birkaç saat tabi, balık hafizası var o zamanlar... diğeri mi? civcivler tek yaşamazmış...
Köyde annem kümesin yanına bunları korumak için beni bekçi olarak koymuştu. Bende babama gidip ismimi değiştir lütfen dedim, o zaman muhafız olsun dediler bende çok sevinmiştim. Civcivlerde büyüdü tavuk oldular. Yumurtalarını bakkala götürüp Maltepe veya bahar sigarası alırdım.
