bugün itibariyle son defa çalışıyor olacağımı umut ettiğim, normal insanların tatil günü, benim ise 5 yıldır işkencem... umarım ki bitecek ama az kaldı...
geçenlerde tarih dersindeyiz. hoca osmanlı pazarlarıyla ilgili bir şeyler anlatıyordu. hani pazar derken bildiğimiz meyve, sebze satılan pazar değil, sanayi anlamındaki pazardı. hoca bu pazarlarla ilgili bir şeyler anlatıyordu. son olarak da "bu pazarlar osmanlı için çok yararlıydı." dedi ve sınıftan bir kız ayağa kalktı. hocaya gayet ciddi bir şekilde "hocam, bu pazarlar kalkınca yerlerde hep çöpler bırakıyorlar ama nasıl yararlı olur?" diye sordu. sınıfça hep beraber koptuk ama kız hala ciddiydi.
bülent ortaçgil'in memurun şarkısı isimli şarkısında "her son bir umuttur, her başlangıç bir kuşku. eğer günlerden pazarsa, arife keyfi" diyerek bahsettiği gün.
sinan kaynakçı'nın da haftanın sonu isimli şarkısında "pazar günleri elimdeki balık gibi" diyerek bahsettiği gündür.
...Bugün Pazar
Daha uyanmadı komşular
Damların üzerinde kuşlar
Daha rahatlar
Radyolarda eski şarkılar çalıyorlar bu saatlerde
Gönül penceresinden ansızın bakıp geçenlere doğru
Yağmur da var
Çok sevdiğim rüzgar da
Daha uyanmadı komşular
Bugün Pazar
Ve ben seni çok özledim...
cioran'ın hayatın pazarlarında "Bir pazar öğleden sonrasına dönüşmüş evren... sıkıntının tasviridir bu - evrenin de sonu..." dediği önerme. ki tüm hafta çalışıyor, haftanın 5 günü sizi dünyadan soyutlayan her türlü aktiviteden ve sizi sosyal insan konumuna getirecek her türlü olaydan uzaklaştıran bir yaşamın, ipini koparmışcasına cuma akşamı ve cumartesi taşkınlığından sonra, miğdede alkol sonrası yanmayla hayatın sonunun geldiğini hatırlatan ve intahara sürükleyen yalnızlık alameti bir boşluğun gözle görülür ve ruhun derinliğinde hissedilir halinin yaşandığı gün.
iskandinavya'yı ve futbolu sevenler için, akşamı çok daha harika geçen gündür. pazartesi'nin stresini bir nebze olsun azaltır kuzey illerinde oynanan, takip edilen maçlar. bir maç biter, puan durumunu incelerken yeni bir maç başlar. "ay ay yerim ben seni, isveç misin bakim sen?" demeye kalmadan, fin takımları çıkar sahneye.
adamlar işi biliyorlar. "ulan millet geriliyor, maçları bugüne koyalım da kafaları dağılsın" diyorlar. o yüzden zaten dünyanın en mutlu insanları iskandinavya'da, o yüzden hayat standartları çok yüksek.
