pazar akşamları içime çöken bir şeyler oluyor genellikle. başı güzel sonu kötü bir gün oluyor hep. gerçi kendime bakınca iyi olan bir şeylerin çok da uzun sürmediğine şahit oluyorum. sebebini sorgularken içinde kendimi bulunca daha da sıkılıyorum canım. can sıkıntısı garip bir şey.
ailesiyle, eşiyle veya sevgilisiyle geçirilirse güzel olan miladi takvimin kullanılmaya başlamasıyla resmi tatil kabul edilen gün. pazarları neden hala yalnızım gibi sorular uçuşur kafamda.yapılacak en iyi şey malak gibi uyumaktır ben gibiler için.
cumartesiden daha hayırlı bir evlattır. aklınızın alabileceği herkes için böyledir. pazarları tatil yapamayanlar için bile. hep eskiler gelir insanın aklına. şimdi farklı yerlerde olan aile bireyleriyle yapılanlar hatırlanır, iç çekilir. halbuki pazarların yeri her zaman farklıdır. aileniz yanınızda olmasa bile.
