sabah üst kattan gelen gürültüye 'kardeşim pazar pazar ne bu gürültü' diye tepki vermenize, sonra da öğrenci olduğunuzu ve pazarın sizin için pek bir anlam ifade etmediğini farketmenizle kendinize gelmenize sebep olan sendromdur. *
pazarın adı çıkmıştır bir kere.ne yaparsa yapsın o gün , kendini sevdiremez.haftanın stresi ve hazırlığı ile amaçsızca gecer.bu nedendendir ki pazarlar sendrom olarak gecer.
çocukların anneleri ile pazara çıkmak istememesinin yegane sebebidir. bütün pazarı dolaşıp, 3 torba yiyecek almak, çocuklara işkence gibi gelir. "pazar" lafı duyduğunda "ben ders çalışıcaaam" gibi aslında hayatta yapılmayan eylemler bile sebep olarak öne sürülür.
haftanin alti gunu cali$an insanlarin en buyuk derdi.
koca gun yatarim dersin ama sabah 10 gibi kalkip mal mal etrafina bakarsin.
tek tatil gunu oldugu icin guzel bir $eyler yapmak istersin ama yapacak bir bok bulamazsin. hele ki yaz gelmi$ ve herkes kendini ba$ka diyarlara atmi$ ise bir boka benzemez tatil gunu. verem eder, pazartesi gunu giyilecek olan ruh haline antrenman gibidir.
sendrom olması çalışanlar için ertesi gün işe başlamanın verdiği stresten evinden ayrı yaşayanlar için çamaşır yıkama bavul toplama alışveriş yapma gibi ıvır zıvır şeylerle geçmesinden kaynaklanan televizyonda bile bişey bulunmayan kötü gün.
