pazartesi sabahı gözlerinizi açar açmaz başlar. hep aklınız bu gündedir. ALLAH'ım nolur gelsin biran önce pazar olsun diye yakarışlarla büyük bir özlemle beklenir. beklenen pazargünü gelincede hiç bitmesin diye dua edilir.
grup şarkıcılarımızdan "gripin" olsa hiç gelme gideceksen diye pazar sendromu yaşadığı tarafımıza gelen dedikodular arasındadır.
Her pazar yasadigim hatta gece uyumama bile engel olan durumdur. Her pazartesi gunune uykusuz baslamaktan bikmis olmamdir. Hatta sirf bunlari yasamamak icin bir cumartesi gunu olsemdir.
sanki daha önce hiç hafta sonu çalışmamış veya okula gitmemiş gibi, sanki daha önce hiç pazar günü olmamış gibi neredeyse her pazar yaşanır bu istenmeyen pazar günü sendromu.ertesi gün bir iş olmasının verdiği huzursuzluktur.
pazartesi günü işyerinde (öğrenciyse okulda) karşılaşılacak , görüşülecek bir sevgili varsa olmayan sendromdur. ertesi güne güzel hazırlıklar yapılıyordur, kalp küt küt çarpıyordur.
haftanın 6 günü çalışıp 1 gün izin yapıyorsanız eğer, pazar ve pazartesi günlerinin diğer günlerden farkı olmuyor, haliyle sendrom falan hikaye gibi geliyor, güzel bir yanı ise gününüz canlı geçiyor, şimdi evde hiçbir şey yapmadan, oturmaktan sıkılmak yerine iş yerinde olunca, daha bir düzenli oluyor ya da yaşam düzeni bozulmuyor...
(bkz: disiplinli zihin)
en azından günlerini gün gibi yaşıyorsun, günün ne olduğu nasıl yaşaman gerektiğini etkilemiyor, tatil gününü dolu dolu geçirebiliyorsun..
yarın okula gidicek olduğunuzu biliyorsanız ve o gün günlerden pazarsa hayat çok sıkıcı.. Daha dün cumartesinin kollarında koşarken tatilin tadını çıkarırken ertesi gün tatilin son günü olduğunu bilmek ve muhtemelen pazartesi erken kalkıcak olduğunuzu hatırlamak kadar kötü bi duygu yok sanırım.Bir düşüneyimm, evet yok.
haftasonu tatilinin getirdiği rahatlıktan dolayı kişi akşama doğru ayaklarını uzatıp izlediği televizyonundan dikkatini toplar, yarın sabahın köründe kalkacağını ve akşama kadar çalışacağını düşünür, morali bozulur. tüm bunları kafasında kurarken çayı da soğumuştur. ama bilinmelidir ki bu sendromu yaşayamayanlar da vardır. mesela tatil kişisi bunu evinde rahat bi ortamda düşünürken, staj kişisi yarınki okulunu veya dersanesini düşünebilir. aynı şekilde mesaisini düşünebilir. bir gün bile tatili olmayanlar vardır, tatili sendroma çevirmeyinizdir.
ilkokul yıllarında tahminimce her öğrencinin sahip olduğu sendromdur. 7-12 yaş aralığındaki tüm çocukların kanayan yarası idi pazar günleri. değişen teknoloji ile bir nebze de olsa kırılmış olabilir tabi bu sendrom.
öyle eskiden kalkayım kahvaltıdan sonra bilgisayarı açar akşama kadar oyalanır sonra uyur okula giderim yoktu. pazar sabahı kalkılır, tüm ailenin katıldığı etraflıca bir kahvaltı edilir. kahvaltı sofrasından kalkılınca pazar işkencesi başlar. televizyon açılır ve sırasıyla tüm kanallar dolaşılır. ama her kanalda ya ekonomi ya siyaset ya da magazin vardır. bir çocuğun dikkatini çekebilecek sıkıntısını giderebilecek tek şey magazin programlarında gördüğü iki göt bir de bacaktır. o da bir süre sonra sıkar çünkü çocuktur. uyuyan dev uyanmamıştır. bu sıkıntıyla camdan dışarı bakılır. bir umut arkadaşlar belki dışarı çıkmıştır da iki top teperiz diye. ama tüm babalar evde oturmayı tercih ettiğinden çocuklarını da dizlerinin dibinde isterler. sokakta incin top oynardı.
evde temzilik yapılır sırf can sıkıntısı geçsin diye kendi çalışma masamın tozunu alır yatağımı toplardım. ama yine de geçmezdi vakit. tüm sıkıcılığıyla o gün bir saat yüz dakika bir gün 32 saat olurdu benim için.
ve pazar günleri ütü kokusudur benim için. evet evet. pazar günü akşam haberlerine takiben salona ütü masası kurulur. yaklaşık iki saat boyunca önlükler pantolonlar o hafta giyilecek her şey ütülenir. o ütünün metalik kokusu tüm evi sarardı.
ve bir nesil bizimkiler dizisinden sonra şahane pazarı izlemeden uyumazdı. tüm bu eğlencelik programlar bile zevk vermezdi. bizim için tek anlamı birkaç saat sonra uyumamız gerektiğidir.
yani ilkokula gidiyorsanız ve günlerden pazarsa hayat çok sıkıcı.
hafta sonunun bitişini ve yeni bir iş haftasının başlayacağını bildiren, hele de akşam vakti gelince daha da belirginleşen moral bozucu bir sendromdur. öğrenci kesim için de aynı şey geçerlidir.
