pazar günü hemen hemen herkesin tatil yaptığı gündür malumunuz. tabii çok ufak bir kesim tatil yapmıyor çalışıyor olabilir ki evet anladığınız üzere ben de bu güruha dahilim. bu durumun berbat tarafları olduğu gibi güzel tarafları da vardır elbette ki. berbat taraflarını az çok tahmin ediyorsunuz tabii. güzel yanları da çok istenirse bulunabilir.
benim bahsetmek istediğim daha farklı bir şey aslında. her pazar sabahı beni bir şekilde mutlu eden yalnızlıktan bahsetmek istiyorum. hani sabah saatlerinde istiklal'de olmak gibi mesela. o çılgın kalabalıktan uzakta, sessizliğin içinde. hafta içinin o kalabalığı olmadan, etrafta işe, okula gitmek için koşturan insanlar olmadan, trafik olmadan geçirilen bir pazar sabahı yalnızlığı. işe gitmeden önceki huzur. hele biraz da yürümeye fırsatınız varsa gerçekten tadından yenmiyor bu yalnızlık.
belki birçoğunuz için pazar sabahı uyku demek, kızarmış ekmek kokusu demek, aile demek, ya da ne bileyim daha bir sürü şey. ama pazar sabahı benim için yalnızlık demek. boş yollarda özgürce adım atabilmek demek, koca şehirde sadece rüzgar sesinin de duyulabildiği kısacık zaman dilimi demek, evdeki herkes uyurken erkenden kalkan çocuk telaşı demek.
pazar sabahının yalnızlığı hayal demek, huzur demek.
diğer sabahlardan tek farkı fazladan uyunan 3-4 saat uykudur. onun dışında her şey aynıdır. herhangi bir şehrin herhangi bir otelinin herhangi bir odasında uyanılır. genelde nerdeyim lan ben dersiniz.. odaya sinmiş izmarit kokusu ve çarşaflara bulaşmış kırmızı şarap size günaydın der. her sabah olduğu gibi dün gece dişlerinizi fırçalamadığınızı hatırlarsınız. tuşları kirli bir laptop ve tv kumandası her zaman olduğu gibi yalnız uyumanıza dayanamamış yatağın içine girmişlerdir..eliniz boşalmaya yüz tutmuş pakete gider, tuvalete gitmeden bir sigara içilmezse olmaz..
yağan yağmura bomboş bakarsın...öyle bakarsın...yalnızlığı öyle bi hissedersin ki elin bir umutla tv kumandasına gider...mutluluk kral tv kadar yakındır..
