bütün bir hafta yoğun bir şekilde çalışılarak geçirilmiş hafta sonu iple çekilmeye başlanmıştır.
fakat; kader ağlarını örmüş ve cuma öğleden sonra anlaşılmıştır ki hafta sonu çalışılsa anca işler yetişecektir. bünye ilk başta "tabi lan, bu şirket benim omuzlarımda yükseliyor, yaparız. bu iş yetişmese şirket kesin batar, sonra işsiz kalıp, kapı kapı eleman lazım mı abi diye dolaşırım" diye düşünülür ve cumartesi çalışılır.
pazar günü yine ofise gidilir, fakat çayları yapan ve her ne hikmetse ağzından küfür ve sigara eksik olmayan 18 yaşında olduğunu iddia eden kenar mahalle dilberi tadındaki çayları yapan kız bile gelmemiş ve ofisin kapısı viyana kapılarına dönmüştür.
hemen sağa sola telefon edilmeye başlar o sırada uyuyan her birey uyandırılır, büyük bir sadistlikle...
ama herkesin verdiği ortak cevap "abi, biz gelecektik, ama bugün saatler bir saat geri alındı. bizde onu değerlendiriyoruz" tadında cevaplar verilir.
sabah erken kalkıp, daha kahvaltı niyetine cumadan kalma ısıtılmış pohçasını bile henüz kemirememiş bünye işi felsefeye döküp "zorunluluk olmadiktan sonra erken kalkmak iyidir, daha fazla vakit kazanirsin gunden" diye düşünüp. uyuyanlari dusunmeye başlar, bazen ne yapacagini bilemez ya insan. işte tam da bu noktadadır kahramanımız...
sonra üzülmeye başlar, çünkü yaşlandığını fark etmiş ve yaslandikca insan istese de uzuuun uzuuun uyuyamaz olduğunu idrak emiştir. zaten beden hangi saatte kalkmaya alismissa o saatte zart diye uyaniveriyor gerçeğini karşıdan garip garip bünyeye bakan mor kravat ve yeşil gömleğin uyumsuzluğunu yakalamış, büyük bir ihtimalle kendi durumunda olan adam bağırarak söylemesini mütakiben, adam elini "anlamadım" der gibi sallar...
diğerleri beklenirken düşünce denizine açılır kahramanımız. içinden der ki, zaten dışından dese az önceki gibi birisi tarafından deli yerine konma ihtimali vardır.
der ki "hicbir zaman sadece yataktan cikmak degildir erken kalkmak. bunu aliskanlik haline getiren ve bundan zevk alan icin giderek tutku haline gelmis bir varolus bicimidir. yildizlarla dolu kara bir gokyuzunun yerini once alacakaranlik bir griye, daha sonra pembe ve kirmizinin en guzel tonlarinin dansina, en sonunda da gunesin altin sarisina birakmasini seyretmek baslibasina bir keyiftir. bunun yaninda doganin uyanisini, ciceklerin ve insanlarin mahmur gozlerle gune merhaba deyisini seyretmek de akip giden zamani selamlamanin en mutluluk verici seklidir.
nasil ki gecenin gec saatleri bir sehrin karanlik, tekinsiz, korku verici ve esrarli kisiligiyle tanismak icin en iyi firsatsa, gun dogusu ve sabahin ilk vakitleri de bir sehrin en maskesiz ama en umutlu, en savunmasiz ama en kollari acik zamanlaridir. bu yuzden seher vakti bir yuruyus yapmak guzeldir, sessiz sokaklarda kediler copleri karistirirken. bu yuzden seher yeli hep umut doludur ve en guzel serinlik bir ilkyaz sabahi aksamdan kalma bir sabah urpertisidir.
ve bu yuzden guzeldir iste erken kalkmak..."
ve bünye fark eder ki, insan en güzel yalanları kendisine söyleyebiliyor.
sabahın körü, özellikle de pazar sabahının körü insanın hayata ve kendine dair çok şey fark etmesi ve bunalıma girmesi için süper bir zaman...
gelip paşa paşa bu yazıyı yazdıktan sonra başlığın pazar sabahının köründe iş gitmek değilde pazar sabahının köründe işe gitmek olarak yazılacağını fark etmekle sonuçlanan bazen insanin ruh hali icin cok olumlu ifadelere gebe olsa da, bazen hic oyle degildir bu eylem. sabah artik uyumanin anlamsizligi ve uyanmanin gereksizligi arasinda gidip gelirken zaten uyku kacip gitmistir. yine de dunyanin en guzel fazinin sabahin erken saatleri oldugu dusunulurse aslinda yakalanmasi gereken bir sanstir.
baba parasının tadını bilemem ama çevremde boş gezenin boş kalfası olupta haliyle baba parası yiyen kişilerde gözlediğim kadarıyla, çok olduğu zaman, kişiyi tüm dünyevi sorun ve olaylardan muaf tutmak gibi subjektif bir lükse kavuşturan ve yutması çok zor olan bir lokmadır.
çünkü baba parası yiyen adamın özgürlüğü yoktur. zaten özgürlük eve istediğin saatte gelmek, babanın karşısında sigara içmek veya pazar sabahı fakirlerin yapamadığı gibi boğaza karşı sütlü çayını yudumlamak değil, cebinde kendi kazandığın paranın olmasıdır.
türkiye'nin mali durumunu ve ekonomisinin dışarıya bağımlı olması bu konuya en güzel örnektir...
adama dendiği gibi evlat acısı gibi koyandır, kol gibi girendir.
işin kötüsü saatimi geri almamışım. ananskm saat 8'e geliyor diye apar topar kalktım bu sabahın köründe.. işe geldiğimde saatlerin bir saat geriye alındığını saatin henüz 7 olduğunu duyunca kendime küfür ettim. şuan çayımı yudumlarken de ediyorum ki.
bütün bir hafta deli gibi çalışıp pazar günü sabahın köründe millet gezip tozarken senin masa başında oturup iş adı altındaki işkenceyle boğuşman gibisi yok!
3 aydır 7/24 çalıştığın için artık hiçbirşey hissetmemendir.
yataktan kalkarsın, yüzünü yıkarsın ve evden çıkarsın. monotonluk dizboyudur.
küfür bile etmek istemezsin, pazar gününün senin için diğer günlerden bir farkı yoktur.
herşey anlamını yitirmiştir çünkü.
hayatın bomboktur. kaçıp gitmek istersin başka diyarlara.
gayipten gelen ses: nereye gidiyon lannn daha bi dünya iş var.
sonuçta bende insanım, benimde canım var. hatta çayları yapan ve her ne hikmetse ağzından küfür ve sigara eksik olmayan 18 yaşında olduğunu iddia eden kenar mahalle dilberi tadındaki çayları yapan kız, bana "sen evli değildin, neden pazar sabahlarının köründe işe geliyorsun, a... k... ?" diye sordu dün...
cumartesi 07 kalk, işe anca 09 git, işten 21 çık eve 23'te gel.
pazar 07 kalk, 08 işe git, bakalım kaçta çıkacaz ?
