haftanın en nefret ettiğim günüdür. pazartesi gününün verdiği rahatsızlıktan mı yoksa bana verdiği tembellikten mi bilinmez hep nefret etmişimdir bu günden.
rahat geçirilen cumartesiden sonra ertesi gün iş olduğu gerçeği ile yüzleştiğiniz gündür, hele hava kapalı ise dahada bunalımdır, akşam gömlekler ütülenir, ayakkabılar boyanır işe hazırlık yapılır.
yahudiliktede şabat olarak kabul edilir. inanışa göre tanrı dünyayı 6 günde yaratmış 1 gün dinlenmiştir. yahudilere haftanın 6 günü çalışıp 7. gün hiçbir iş yapmamaları buyurulur.
haftanın en durağan günü. geç kalkılır, kahvaltı saat bir gibi yapılır, rahatsındır ama genel olarak bütün hafta, pazar günü gibi geçmişse o hafta pazarın bir anlamı olmaz. cefa çekmeden sefa süremez insan, bu yüzdendir pazarları sıkıntı eğer hafta içi boşsan.
iğrençtir pazar günleri. sıkıcıdır. depresyona girmek için güzel bir gündür. intihar etmek için de öyle. kafayı bulmak için de. haftanın yüz karasıdır pazar günü.
insanı kötü bir psikolojiye sürükler. Ertesi gün okulun olduğunu bile bile tatil yapamazsın. Gece uyuyamazsın ulan yarın sabahın köründe kalkacağım diye. Yatakta döner durursun. Ödevler o güne kalmıştır zaten. hele ki uzun bir tatilin ertesindeki pazar günü hiç çekilmez.
nedense hüzünlü bir gün. bir yandan cumartesiyi çarçur etmiş olmanın verdiği pişmanlık, diğer yandan pazarı da çarçur ediyor olmanın verdiği eşşeklikten mütevellit can sıkıntısı..
türk insanının biyolojik olarak tatil günü ilan ettiği gün.
sabah geç kalkılır. haliyle geç kahvaltı yapılır. gazete-çay/kahve keyfi yapılır. mümkünse gene uykuya geçilir.
