ertesi günün iş günü olması sebebiyle tadı çıkarılamayan pazar gününün insan psikolojisini ciddi anlamda etkilemesidir. belki bir nazım şiiriyle atlatılabilecek durumdur.
Bugün pazar...
Bugün, beni ilk defa
Güneşe çıkardılar.
Ve ben, ömrümde ilk defa
Gökyüzünün
Bu kadar benden uzak,
Bu kadar mavi,
Bu kadar geniş olduğuna şaşarak,
Kımıldamadan durdum
Sonra, saygıyla toprağa oturdum,
Dayadım sırtımı duvara.
Bu anda;
Ne düşmek dalgalara,
Bu anda;
Ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak,
Güneş ve
Ben...
Bahtiyarım...
bütün hafta boyunca inadına güneşli olan hava birden kapatmaya karar verir, içinizi de karartır böylece.
ayrıca bütün hafta boyunca el sürül(e)meyen işler anneninde baskısıyla(ütü, çamaşır, temizlik olarak) karşınıza çıkarki insanın "evde kalmaktansa lost adasına düşmeyi yeğlerim" diyesi gelir.
