Haftanın en keyifsiz gecesidir.
Ne tatil gecesidir, ne de iş günü gecesidir, arafta kalmıştır garibim.
Pazartesi hazretleri için hazırlanılan gecedir.
Ne giyineceğim, evraklar hazır mı, sunum tamam mı derdi, duş, ütü derdi... Pöffff!
eskiden şahane pazar programı akşamıydı. ertesi gün okul vardı. ütü kokusu ve show tv'de lig özetleri vardı. bizimkiler dizisi vardı. şimdi tvde pek bir şey yok. ertesi gün okulda yok. ama iş var.
ben ilkokula giderken, banyo yapma akşamıydı pazar akşamı. hele kışları, şampuan ve sabun kokması demekti küçücük odamın. annemin saçlarımı taraması, yüzüme ve ellerime nivea krem sürüp 'ooh mis gibi oldun' diyerek yatağa yatırmasıydı pazar akşamı.
şimdiyse bitse de okula gitsem, akşama kadar orda kalsam; hiç eve gelmesem akşamı oldu pazar akşamı. şimdilerde her şey değişti. pazar akşamları bile.
aklıma eski ilkokul günlerimi getiren akşamdır. ütü kokusu, her yere dağılmış kitaplar defterler, yapılmamış ödevlerin verdiği karın ağrısı, şahane pazar izlemek ve zorla da olsa gülmek. yine de çok güzeldi be.
ne olurdu sanki pazardan sonraki gün çarşamba olsa,
bana annemin bizi sıcak sularla banyo yaptırdığı, tırnaklarımızı kestiği, sabah yıkanan çamaşırları ütülediği,
dolabın koluna bi askıya geçirerek astığı siyah önlüğümü
bi de televizyonda yıllarca şahane pazarı görmek zorunda olduğumuzu hatırlatmasa...
şimdi bile aynı kahverengi, gri his hatıralarımı kaplamasa.
ne olurdu sanki pazardan sonraki gün pazartesi olmak zorunda olmasa...
