güzel bir şeyi başka insanlarla ortaklaşa yaşamaktır bence paylaşmak. mesela bu gün canım sinemaya gitmek istiyor, "kaybedenler klübü yolda" bu etkinliği benimle paylaşmak isteyen çıkar mı acaba ?
Fotoğraf paylaşmak, video paylaşmak, bulunduğum yeri paylaşmak, mutluluğumu paylaşmak, sevinçlerimi paylaşmak, komik bulduğumu paylaşmak, sevdiğim müziği paylaşmak istiyorum..
Bunları herkesle, bütün arkadaşlarımla paylaşmak istiyorum ama izin vermiyorsun sevgilim.
Seninle paylaşmak istiyorum, müzik diyorum? Senin dinlediğin müziği sevmem diyorsun.
Hikaye diyorum bunlara gerek yok diyorsun ya da bugünlük bu kadar seans yeter diyorsun..
Paylaşacak bir şeyler bulamıyorum, artık kendi içimde dolup taşıyorum, paylaşacak bir yer bile bulamıyorum..
Sözlükten başka içimi dökecek, içimi paylaşabileceğim bir yer bile bulamıyorum..
"Ve böylece bir kere daha boynunlayız sayılı yerlerinden,
En uzun boynun bu senin dayanmaya ya da umudu kesmemeye..."
utancın hikayesi:
17 saat sürecek bir tren yolculuğundasın. bir tabur adama yetecek kadar nevalen var. haldır huldur yumuldun pastaya, böreğe ve çaprazında kuru üzüme benzeyen yaşlıyla göz göze geldin, yemeye devam ettin.
10 dakika sonra yaşlı adam mendilini sofra saydı kendine. bir salatalık, bir domates, yarım ekmek ve biraz peyniri ile sofrasına yöneldi. göz göze geldin, ekmeğini sana uzatıp sofrasına davet etti.
yerin dibi nerede, girmek gerek. boğazda tıkanıp kalan utancı sindiremeden yerin dibine girmek gerek.
mutluluğun hikayesi:
bisiklet turundasın, nazara inanmıyorsun ama yerde bulduğun nazar boncuğu hoşuna gidiyor ve bisikletine takıyorsun. dağın başında bir köye girerken 3 küçük çocuk yolunu kesiyor. "para vermeden geçemezsiniz!" diyor dünyanın en tatlı eşkıyaları. nazar boncuğunu çıkartıp küçük kıza veriyorsun. o, nazar boncuğu ile arkadaşlarının yanına koşuyor; koşarken mutluluk saçlarından savruluyor.
hayatın hikayesi:
"paylaşmak" gibi arafta kalmış kelimelerle yazılıyor hayatın hikayesi. sana sorulmadan yazılmaya başlanmış hikayeni seçimlerinle sen şekillendiriyorsun. kararsız kalmış her kelimenin yazgısı senin elinde. bunun farkına varıp yetmiş yaşındaki adamın ekmeğinden üzerine sinen utancı, beş yaşındaki çocuğun saçlarından savrulan mutlulukla silebilmelisin. kim bilir, belki hikayenin anlamı heyecanla koşan bir çocukta saklıdır.
3 gün önce felan otogara gitmek için aksaray-havalimanı metro hattına binmiştim. Hafta sonu olduğundan heryer doluydu tabi. Ayakta hatunları felan süzerken önünde dikildiğim koltuk boşaldı ve hemen oturdum. Bir durak sonra da karşıma kucağında 2 ya da 3 yaşında bir kız çocuğu olan bir abla oturdu. Hemen yanımda torunu(10-12 yaşlarında) ile bir yaşlı amca vardı. Çaprazımda da bi bayan vardı. Dede torununa kahve dünyasından 2-3 paket(fıstıklı, fındıklı felan) damla çikolata almış. torun bu şirin kız çocuğunu görünce hemen paketini uzattı ve çikolatasından ikram etti. Küçük kız tüm sevecenliği ile önce annesine onay bekler gibi baktı ama elleri onayı almadan çikolata paketinin içine girmişti. Anne onayı verdikten sonra küçük kız çikolatayı aldı ve dudaklarının kenarlarına çikolatayı bulaştırarak afiyetle yedi. genç çocuk tekrar uzattı çikolata paketini ama annesi alerjisi olduğundan dolayı bu sefer onay vermedi. O küçük kızın dudağını öyle bir büküşü vardı ki anne ye nasıl dayanabiliyorsun diye yakarırdınız. Ulan ben çocuklara yaklaşamayan adam bile... zoruma gitti. Ama sağımdan bi süper kahraman gibi dedem elini kahve dünyası poşetine daldırdı ve daha önce hiç görmediği, muhtemelen metro dan çıktıktan sonra da bi daha göremeyeceği küçük kıza bir paket çikolatayı uzattı "al kızım evde yersin" dedi. Anne hiç gereği yok gibi şeyler dedi ama küçük kız paketi almıştı bile.
Bir iki durak sonra küçük kız yan koltuklarda oturan bir anne ve 10-12 yaşlarında bir erkek çocuğa bakarak " anne o abinin neden çikolatası yok" dedi. Annede "sen verirsen olur" dedi. Sonra o paketi açtılar ve o çocuğa da çikolata verdiler. duygulanmamak elde değil.
sayın sözlük yazarları, anneler, babalar, dedeler, nineler. Öncelikle siz paylaşın daha sonra da çocuklarınıza paylaşmayı öğretin. din, dil, ırk gözetmeden paylaşın ve sonra geriden bakın; çocuklarınızın mutluluğunu izleyin.
güzeldir. bazen bildiğini paylaşmaktan çekinen insanlar görüyorum, üzülüyorum onlara. bildiklerini başkalarının öğrenmesinden korkan, yeni bir şeyler üretemeyeceğini düşünen, bildikleriyle yetinen, hayatı daha iyi algılamayı denemeyen... bakışı sabit kalmış, kendisine verilen hayat bilgisiyle yetinen bir dünya insana, harbiden üzülüyorum. keşke küçükken annesi "cısss" demeseymiş diye düşünüyorum çoğu zaman.
içinde fedakarlık yoksa o paylaşmak değildir. misal facebooktan resim müzik yazı paylaşan paylaşmıyordur yayınlıyordur. resim yayınlıyordur,yazı yayınlıyodur,müzik yayınlıyordur. yani şimdi müzik paylaşana sormak lazım nesini paylaştık diye ne eksildi ondan zaten bilgi paylaşılmaz bilgi yayılır. öğrenilir öğretilir.
maddi şeyler paylaşılır. manevi şeyler paylaşılamaz. acımı paylaştım nası paylaştın diye sorarlar adama baban ölmüştü paylaştın artık ağır yaralı öyle mi? hastirin lan başkasının dilediği baş sağlığı senin acını almaz sadece beynini meşkul ettiği için acını daha çabuk unutursun. paylaşmak kelimesini doğru kullanalım lütfen. çok güzel bir kelime ama yanlış kullanılıyor.
yaşam, yaşamayı... mutluluk, gülümsemeyi... sevgi, haketmeyi... vefa, anımsanmayı... dostluk, paylaşmayı bilenler için vardır sanılmasına karşın gerçekte, bu bildiklerini uygulayabilenler için vardır.
herşey göründüğü gibi değildir diyesi geliyor insanın. herşeyi paylaşmak artırır paylaşılanı da sevgiliyi paylaşmak doğrudan öldürür ya seveni yada sevileni. hele bile bile paylaşıp godoş da değilsen ya olmak üzeresin. yada ölmek üzeresin. bu paylaşma meselesi çok su kaldırır. bazen üleşmek de dendiği olur.
