Coelho itiraf edemediklerimizi yüzümüze vuruyor:
“acı çekmemek için aşkı reddetmek gerekiyordu. bu da hayattaki kötülükleri görmemek için kendi gözlerini çıkarmak gibi bir şeydi.”
kitaplarını okuduktan sonra hayatını araştırdığım, araştırdıktan sonra ise o kitapları onun yazdığına inanmadığım yazar. kitaplarını çok beğendiğimden dolayı onları yazan adamın gandhi gibi biri olduğuna inanmışım galiba.
“insanın, yaşamının bir aşamasının ne zaman bittiğini her zaman bilmesi gerekir. Bir yerde, gerekli olan zamandan daha uzun kalmakta diretirsen, sevincini ve huzurunu yitirirsin.”
Casus isimli kitabı; neval el seddavi isimli yazarın (bkz: sıfır noktasındaki kadın) kitabının bir benzeri hissi yarattı bende. Belki de çok beklentiye girdim o yüzden sığ kaldı.
