hikayeleri genelde şöyledir: zengin ama mutsuz bir insan olan X'in başına glen felaketle hatı baştan aşağı değişir. Zamanla felaket olarak nitelendirdği olay onun hayatının en büyük içsel yoluculuğuna dönüşür.
--spoiler--
"hiç bir şeyi geri almayı bekleme, yaptıkların için takdir edilmeyi bekleme, ne kadar zeki olduğunun keşfedilmesini bekleme ya da aşkının anlaşılmasını. daireyi tamamla. gururlu, yetersiz ya da kibirli olduğun için değil, sadece artık onun senin yaşamında yeri olmadığı için. kapıyı kapat, plağı değiştir, evi temizle, tozdan kurtul. geçmişte olduğun kişiyi bırak ve şu anda kimsen o ol!"
--spoiler--
--spoiler--
Aşk benimle konuştu:"Ben her şeyim ve aynı
zamanda hiçbir şeyim. ben rüzgarım ve kapalı pencerelerden ve kapılardan
içeri giremem," dedi....Ve ben de aşka :"Ama ben sana açığım,"
dedim.Ve aşk bana dedi ki:"Rüzgar havadan yapılmıştır. evinin
içinde hava var ama her yer kapalı. mobilyalar tozla kaplanacak, rutubet
... resimleri bozacak ve duvarları lekeleyecek. sen nefes almayı
sürdüreceksin, benim küçük bir parçamı tanıyacaksın, ama ben bir parça
değilim, ben her şeyim, ve sen bunu asla bilemeyeceksin
--spoiler--
dünyaca tanınan başarılı ve iyi bir yazardır, ancak ben pek tutmam bu coelho' yu.* kitaplarını okursunuz, mutlu olursunuz, gaza gelirsiniz ama sonra? sonrası yok, hepsi o. sabun köpüğü gibidir verdiği umutlar, hissettirdiği duygular. modern dünyada geçerliliği yoktur. mataryelizm üzerine kurulu bir dünyada işe yaramaz yazdıkları, dahası sizin bu materyalist dünyadan sıyrılıp nasıl onun anlattığı hikayelere gidebileceğinizden de bahsetmez ve en önemlisi zaten bir şekilde bu materyalizm anaforundna kurtulursanız paulo coelho gibi yazarları okumanıza da zaten gerek kalmaz.
(bkz: #8554050) nolu entryimde yazdıklarıma ilaveten;
--spoiler--
YAŞAMIN iLKESi
Eğer bir gün yolunuzu kaybederseniz bir çocuğun gözlerinin içine bakın.
Çünkü bir çocuğun bir yetişkine her zaman öğreteceği üç şey vardır:
*Nedensiz yere mutlu olmak,
*Her zaman meşgul olabilecek bir şey bulmak,
*VE elde etmek istediği şey için var gücüyle dayatmak.
--spoiler--
PAULO COELHO
işte böyle bir yazar. daha materyalist şeyler söyleyen, yazan insanları beğeniyorum ve dahası insanlığın da buna ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. coelho' nun hikayeleri bana fazla hayalperest ve iyimser geliyor. kitabı kapatıp gerçek hayata döndüğünüzde hayatın hiç de öyle olmadığını görüyorsunuz.
--spoiler--
hayatımızda çekiciliğine kapıldığımız bir sürü problem olur, kalbi okşayan ama problem olmaktan başka işe yaramayan ve vazgeçmek istediğimiz ilişkiler, alışkanlıklar, istekler gibi. önemli olan çözüme odaklanmaktır, bizi çözümden uzaklaştıran problemin içindeki güzelliğe değil.
--spoiler--
3 kez akıl hastanesinde tedavi görmüş, cunta yönetimi zamanlarında tutuklanmış işkenceye uğramaktan kriz geçirir gibi üstünü başını paralayarak kurtulmuştur.
müthiş diye tabir edebileceğimiz kurguları vardır.anlatmak istediğini öyle farklı ve güzel anlatır ki onu okuduktan sonra hayran kalmamak düşük ihtimal.
''ve düşlerinin peşinde olduğu sürece
hiçbir yürek kesinlikle acı çekmez...''
üzerinde yaşadığımız dünya bizim daha iyi ya da daha kötü olmamıza göre iyi ya da kötü olacaktır. aşk'ın gücü burada işe karışır, çünkü sevdiğimiz zaman, olduğumuzdan daha iyi olmak isteriz her zaman.
