evet bu benim de içinde bulunduğum bir grup takıntılı insanın fetişidir. filmin başlamasına henüz dakikalar vardır, ve siz patlamış mısırın filmin kaçıncı dakikasına kadar dayanacağını hesaplamaktasınızdır. patlamış mısırın enfes lezzetini tüm filme yaymak için içine girdiğiniz bu uğraş çok daha gerginleştirici ve uyuz bi işlemdir ama bunun bir önemi yoktur. önemli olan mısır ve dayanıklılıktır. yanınızdaki insan mısırı hayvan gibi tüketmektedir ve uyuz olursunuz, aynı zamanda kolanızı da mısıra denkleştirmek için fazla içmemektesinizdir. işte bu olay, psikopatlığın son adımıdır.* işin kötüsü, hesaplar hiçbir zaman tutmaz ve ya mısır, ya da kolayı denkleştiremezsiniz. bu durumda bir de ülser geçirip, mutlu olmak adına manyaklaşmanın keyfine varırsınız.***
patlamış misiri avuc avuc alıp hayvansi bi şekilde göğsüne,kıçına,karnına düşürmeden;ooğüüüleee ulaa garccc gucccc hartt hurttt niyamyamyam şeklinde yapmadan tek tek yemek.Psikolojik bir rahatsizliktir.
