bundan onbeş-onaltı sene önce, küçük bir çocukken okula gitmek üzere evden çıkmıştım. kar yağıyordu, o zamanlar boyum da en fazla 1.30 falan, karın içine gömüle çıka ilerliyorum. kasabadayız. okula doğru giderken 9-10 tane köpeğin çöpün oralarda yiyecek aradığını gördüm, hafiften sıçızlamaya başladım, sonra bunlardan adı sam olan ve normalde hiçbir şey yapmayan bi' köpek havlamaya başladı, ardından diğer köpekler de havladı. üstüme üstüme geliyorlardı. ben de koşmaya başladım, adımlarım zaten küçük, bir de kar var, çok zorlanıyorum ama o korkuyla koşmuşum. okulda bir öğretmenimiz vardı, onu gördüm, bağırardım ona doğru, hemen geldi kurtardı. o gün bugündür patateslerden nefret ediyorum.
