sene çok eskiden. ortaokul yıllarımdaydım. okuldan eve geldim ve evde kimsenin olmadığını farkettim. ve babamın benim için yaptırdığı anahtarımla kapıyı açıp eve girdim. karnım fena halde açtı ve de bir şeyler yemem icap ediyordu.
patates kızartmaya karar verdim. girdim mutfağa. patatesleri soydum doğradım. derken yağı ateşe koydum kızınca patatesleri de yağa koydum. tam o sıra evde ekmek olmadığını farkettim. dedim ki; ben bu patatesler kızarana kadar bir koşu evin hemen altındaki bakkala gider ekmeği alır gelirim. hemen aşağıdaki bakkala gittim ekmeği aldım eve geldim bir de baktım ki ne göreyim; anahtarı evde unutmuşum. patatesler içeride kızarıyor, anahtar da evde ekmekler elimde ben de kapının önünde, çaresizce bekliyorum.
derken annemgillerin nerede olduğuna dair düşüncelere dalmaya başladım. ya teyzemgillerde ya da dedemgillerdeydiler. dedemgiller iki kilometre, teyzemgiller 3 kilometre uzaklıktalardı. ben de daha yakın diye dedemgillere koşarak gitmeye ve annemden anahtarı alıp gelmeye karar verdim. tabi annemgiller dedemgillerdeyse olacaktı bu iş. koşa koşa gittim ve annemleri dedemlerde buldum. tabi evin şu an yanmakta olduğunu söyleyemedim. annem tutturdu karnın açtır yemek ye diye. ben ise anahtarı evde unuttuğumu ve çabucak anahtarı alıp eve gitmem gerektiğini söyledim. ama evin yanmakta olduğunu söyleyemedim. annem hala yemek ye diye tutturuyordu. sonra bir şeyler atıştırdım ve annemin anahtarını aldığım gibi koştum eve. anahtarla kapıyı açtım. ev duman olmuştu. patatesler kömüre dönmüştü. allahtan mutfağın perdesi çekilmişti de tutuşmadı. yoksa ev yanıyordu az kalsın. sonra su mu derken söndürdüm. yediğim fırçaları yazmıyorum.
patates kızartırken ekmeği unutan kişinin yapacağı iş.
patatesin üzerini gazeteyle kapatmaktan ileri gelir. gazete harlı ocaktan bir kıvılcım almayı görsün sıçtığınızın resmidir. bir de mallık yapıp aleve su attınız mı file dan new game yapın, unutun o save'i. yok hayır kızgın yağdan ölmeseniz de anne öldürür mutfağın ağzına sıçtığınızdan dolayı.
