bir yerden başlamıştır. dalga geçilecek bir yanı yoktur.
10 sene önce sadece yumurta kırabilen ve donmuş gıdaları kızartan bir erkek olarak şu aralar beef wellington öğrenmeye çalışıyorum. gerekli ekipmanım olduğu sürece 100'e yakın yemeği çıkarabileceğimi düşünüyorum. Mantı açabiliyor, kendi eriştemi kendim yapabiliorum. Tarif okumak zaten kolay bir şey, asıl önemli olan şey el alışkanlığı.
Gerektiği zaman ateşi kısmak/açmak, tarifte olmayan bir malzemeyi katmak, yemek pişerken anlık düzeltmeler yapmak, emprovize sos yapımı, yemeğe bakınca sadece göz ile durumunu tahmin etmek, hangi malzemenin hangisiyle nasıl etkileşime gireceğini yemeden tahmin etmek, bunlar el alışkanlığı geliştikçe kendiliğinden gelen şeyler.
Evde aniden gelen acıkmalarinda ablaya anneye muhtac olmadan gururla ögununu cikartan adamdir . Acil durumlarda cok is gorur pratik seyler . Tabi mutfaktan ciktiktan sonra temizle temizle cikmayacak yag lekeleri birakmadan cikiyorsa iste o zaman " milletce alkisliysoruz " .
parmak parmak dilimlenen patatesleri ılık ve tuzlu suda 15 dakika bekletip iyice ısınmış yağda kızartın.
arkadaşlar ilk defa deneyecek olanlar aradaki farka inanamayacak.
tanım: benimdir, çok başarılıyımdır.
