ilkokulda obur veledin yapmiş oldugu bir eylemdir. o sulu boyali patatesleri sanki portakalli ördekmiş gibi hapir hupur yediğine birşey olmadiğina hala sastiğim konudur. iş bu suretle bu şişman ve obur arkadas sayesinde artik sasirma duygum mefta olmuş hatta yolda bir uzayli bana 'merhaba dünyali biz dostuz' dese, 'üzerimde bozuk yok' cevap vermemi ve kostura kostura vapura yetişmeme devam etmemi sağlamiştir.
