pkk'nın son dönemde kullandığı ve örnek aldığı stratejidir. zaten abdullah öcalan denen piç mahir çayan'a olan sevgisini ve hayranlığını saklamamıştır.
ancak pass halk savaşını ele alan herkesi kapsayan bir strateji iken pkk'da milliyetle harmanlanmıştır. zaten pkk'yı güçlü yapan, militan sıkıntısından kurtaran, istediği coğrafyada eylem sahası yaratma özelliği'de milliyete dayalı örgüt olmasıdır.
mahir çayan'ın dünyada ki çeşitli komünist ve devrimci hareketlerden esinlenerek, yorumladığı ve ortaya attığı mücadele yöntemidir. mahir çayan, politikleşmiş askeri savaş stratejisini ortaya atarken, türkiye'de ki dinamikleri esas alarak durumu yorumlamaya çalışmış ancak temelde ciddi analiz hatalarına düşmüştür.
politikleşmiş askeri savaş stratejisi savunucuları tarafından, siyasi devrime ön ayak olacak bir destekleyici unsur olarak yorumlanmıştır. emperyalizmin tetiklediği sömürü ve devlet algısının kırılması bu mücadele tipinin önceliklerindendir. bu görüşe göre, yeni sömürgecilik anlayışının getirdiği suni algının ve devlet baskısının ortadan kaldırılabilmesi için işçi sınıfının önderliğinde gerçekleşebilecek bir silahlı propaganda hareketi şarttır. politik askeri hareket, bir nevi toplumu tokatlayarak kendine getirecek olan bir araç niteliği görecektir. ancak bu görüşü savunanlar temelde bariz hatalara düşmüştür.
bu görüş devrimin gerçekleşebilmesi için halk içinde ki "büyük devlet" algısının kırılması gerektiğini savunur. onlara göre devlet baskısı, halkın içine yerleşmiş olan "devlet büyüktür, kutsaldır" anlayşının arkasına sığınır. ancak yanlış düşünülen nokta, türk insanı içinde ki "devlet" imajının sanıldığından çok daha köklü ve güçlü oluşunun kavranamamasıdır. bu görüşü savunanlar türk milleti içinde ki "millet-devlet" dinamiğinin özünü tam olarak kavrayamamışlardır.
sovyet ve güney amerika tipi marksist akımları sentezleyerek türkiye'ye uyarlanmak istenen kavramlar, türkiye'nin kendi iç dinamiklerini doğru yorumlayabilmekten uzak kalmıştır.
politikleşmiş askeri savaş stratejisinde öncelikli olarak kendi devletini, askerini ve polisini karşına alman ve hatta onlarla çarpışman gerekir ki, bu türk halkının algısında "vatan hainliği" ile eş tutulan bir kavramdır. bu stratejiyi türkiye'ye uyarlayarak yorumlanmasında yapılan en büyük yanlış, türk halkının kendi devletine başkaldırılmasını hoş karşılamayacağıdır.
bu görüş bazı ülkelerde başarı kazanmış veya temelde pek çok örgüte ilham kaynağı olmuş olabilir. ancak türk halkı genelinde pek kabul görmemiş hatta yanlış bulunmuştur. türkiye'nin temel dinamiklerini doğru yorumlamaktan uzaktır.
1. aşama: Şehir gerillasını yaratma
2. aşama: Şehir gerillasını geliştirme,
Kır gerillasını yaratma ve kuvvet gösterisi.
Bu iki aşamada, savaşın, psikolojik yıpratma yönü ağır basacaktır.
3. aşama: Şehir gerillasını yaygınlaştırma,
Kır gerillasını geliştirme
4. aşama ise, Kır gerillasını yaygınlaştırma aşamalarıdır.
Neden şehir gerillası ile gerilla savaşına başlandı?
Savaşa, şehir gerillası ile başlamamızın sebebi ikilidir.
A) Objektif nedenler:
a) Savaşçı bir örgütün varlığını kitlelere duyurmanın şehirlerde daha olanaklı olması.
Çünkü, propaganda ve kamuoyunda tanınma olanakları açısından başlangıçta şehir, kıra nazaran daha avantajlıydı.
b) Küçük-burjuva anlamda da olsa, Dev-Genç'in büyük şehirlerde yürüttüğü devrimci şiddet hareketleri ve de, kitle eylemleri, daha sert ve üst düzeyde silahlı eylemlerin yadırganmayacağı uygun bir ortam yaratmıştı.
B) Subjektif Neden:
Silahlı propagandaya hazırlık döneminde işleri gevşek olarak ele almamızdan, hem de, silaha sarılmakta geç kalmamızdan dolayı, kır gerillası için gerekli teçhizat, tecrübe, mühimmat gibi maddi ve manevi ön koşullardan yoksunduk.
işte bu objektif ve subjektif şartlardan dolayı partimiz, gerilla savaşına şehir gerillası ile başlamıştır.
Bundan böyle partimiz daha önce tespit edilen bu rotayı izleyecektir. (Uzun bir faaliyetsizlik döneminden sonra)
Politikleşmiş Askeri Savaş Stratejisi'ne göre, devrimin önder ve temel güçleri ve ihtiyatlarını şu şekilde sıralayabiliriz:
Önder Güç: Proletaryadır.
Önder güç sorununda, Partimiz Halk Savaşı ile devrimin zafere erişeceğini tespit ettiğinden proletaryanın ideolojik önderliğini temel almıştır. (Temel bölgenin kırlar olması esprisi) Öncü Savaşı aşamasında Partimizde emekçi kökenden gelen, gelmeyen ayrımı yoktur. Önemli olan savaşçıların profesyonel devrimciler olmasıdır. Savaş genişledikçe yönetim kademeleri de dahil, emekçilerin ağır basmasına özel olarak dikkat edilir.
Temel Güçler: Köylülerdir. (Feodal kalıntılar ve tarım burjuvazisi hariç bütün köylü unsurlardır) Sırasıyla:
Köy proletaryası
Köy yarı-proletaryası
Yoksul köylüler
Orta köylüler
Şehir proletaryası da elbette devrimin temel kitle kuvvetleri içindedir. Ancak devrimde onun belirleyiciliği, devrimin yükselme aşamasındadır. Ve son sözü o söyleyecektir.
"Küçük savaşçı çekirdeklerin başlattıkları mücadeleye (öncü savaşı) giderek sürekli bir şekilde yeni yeni güçler katılır, kitle hareketleri boy göstermeye başlar, eski düzen yavaş yavaş yıpranır, çöker; işte tam bu sıradadır ki işçi sınıfı ve şehirli yığınlar savaşın kaderini tayin ederler." (Che Guevara)
Vasıtasız ihtiyatlar:
-Kemalist aydın çevre
-Dünya sosyalist bloğu
-Sömürge ülkelerdeki, özellikle Ortadoğu'daki milli kurtuluş hareketleri.
Vasıtalı ihtiyatlar:
-Küçük-burjuvazinin sağ kanadı.
-Demokrat batı ülkeleri ve kamuoyu.
-Oligarşinin kendi içindeki çelişkileri.
Gerek vasıtasız, gerekse de vasıtalı ihtiyatlardaki dizi sırası, şartlara göre değişir.
