Sadece özlemdi. Basit bir özlemdi duyulan. Benzetmelere gerek duymadan yahut çığlıklara karışmadan ses. Dümdüz bir arzu. Geri dönebilmek anıların, o anların değerini kavrayabilmekti. yazılanların üstünü karalayıp yenilerini ekleyebilmekti tek gaye.
***
Standart bir yaşamın ortasında kalmışken,kafa,vücut ve kalbin senkronize olmasını beklemekten vazgeçmişken, mutluluk sadece birkaç dakika daha fazla uyuyabilmek, trafiğin akışını izlemek, işten-okuldan erken çıkabilmek olmuşken görmüştü o halkayı. Evet sadece bir halkaydı. Bakıldığında eskimiş,biraz paslanmış bir halka. Kramp,ter,öfke,hüzün,mutluluk, şaşkınlık ,geç kalmışlık ve özlemdi hissettikleri yada hissetmesi gerektiğini düşündükleri.
Evin içinde dolaşmaya başladı. arıyordu, paniklemişti.titreyen elleriyle, seri adımlarla geziyordu tüm odaları.kendine ait bir iz arıyordu. Avucunda tuttuğu halka kadar gerçek bir iz. Çok geçmeden gelen kabullenişin verdiği bir rahatlama, yavaşça süzülen göz yaşları,yakılan bir sigara eşliğinde saf mutsuzluk hali
Avucunu hızlıca açıp yüzüğü parmaklarının arasına aldı. Sadece bir artık olduğunu düşündü. Gördüğü bir adam yahut kadın değildi. Değişimin ta kendisiydi. Aynaydı, tüm eski fotoğraflara bakıp içten gelen bir ahh ahh kadar kavurucuydu. Başka hiçbir şeye gerek yoktu öncesiyle sonrasıyla şimdiyle yani tümüyle oradaydı. Kendini sıralamıştı yanından yavaşça , silinerek gidiyor; hafızasını zorladıkça ne kadar çok düşündüğüne içleniyordu. Adeta büyülenerek yaşanan o anlar çok uçsuz geliyordu.
Hayatı önünden yürüyerek geçmiş ve filmin sonunu merak edercesine izlemiş vede ters köşeye yatmayı beklemişti. Olmamıştı,her şey bir sonraki adımın habercisi olarak yaşanmış ve bir noktaya saplamıştı onu.Akılda kalanlar zerrelere bölünmüş buluta dönüşmüş ve benliğini lekelemişti. Beklentilerini küçültmüş düşlere küsmüştü.Olaylar önemli değildi,nedenler ,keşkeleri getiren hiçbir şeyin önemi yoktu . her şey berraktı. O çok mutluydu,umutlu,heyecanlı ve mütemadiyen huzur dolu. Sonra o bir gün çok mutsuz oldu ertesi günde ve bir sonraki günde bir öncekinin hissiyle açtı gözlerini sabaha. akabinde buna alıştı.Geride hislerde yoktu yaşanmışlıklarda kalanlar zihninde yer edemeyecek kadar ağırdı.Taşıyamayacağını düşünmüş olmalı ki yoksaydı. Taa ki o paslanmış halkayı görene kadar.
***
Takı satan bir dükkanın önünde durmuş , kahkahalar eşliğinde almışlardı teneke dedikleri yüzüklerini. Bir sonraki günün ne getireceğini düşünmeyerek. Nereden bilebilirlerdi ki binlerce fit yükseklikten bırakıldıklarında, paraşütün açılmayacağını
