şehrin ortasında bir park, karlardan bembeyaz olmuş, gece ayın ve yıldızların parlaklığını yansıtan, bir köşesinde sevgililerin kar topu oynayıp cilveleştiği bir park. ama sadece aydınlık kesimi bu kadar güzel görünüyor parkın. bir de karanlıkta kalan kısmı... ağaçlardan gökyüzün kapandığı, sessiz kısmı. bir adam yürüyor orda yalnız başına, bir eli cebinde... uzun paltosu nerdeyse yeri silecek şekilde.. yakası hakim yaka kafasında bir bere, dudağında bir hüzün şarkısı. kalbinde aşkının acısı, bir elinde ise yarısı tükenmiş bir dal sigarası. boynu bükük, hiç bir yana bakamıyor. tıpkı önceki kışlarda da yaptığı gibi gene o parkta yürüyor kar yağdığında.. gene yalnız başına. gene karanlık olan kısmında. yoldan tek tük arabalar geçiyor, farlarıyla hafif hafif düşen karları aydınlatarak parkın belli kısımlarınada ses vererek geçiyorlar. küçük iki üç kuş uçuşuyor parkın içinde. gecenin ve karın soğuna aldırış etmeden daldan dala oyun oynuyorlar. ve aydınlık kısımdaki sevgililer... artık yorulmuşlar oturmuşlar bir banka... sarılmışlar birbirilerine ... onlar için dünyada o an kendilerinden başka bişey yok, karlar üzerlerine yağıyor hızlanarak... saçları beyazlıyor ama beraberler... iki bedende tek güçler, aşkın gücü, sevmenin gücü, beraberliğin gücü ile yaşıyorlar... karanlık kısımdaki adam ise artık üşüdüğü için oturmuş bir banka. kendi kendine sarılmaktan başka birşeyi kalmamış elinde. paltosunun sebine uzanıp bir sigara daha yakıp küçük bir vesikalık fotoğrafla ısıtmaya çalışıyor içini. çektiği ner nefeste, ciğerleri hava değil, özlem ve hüzün çekiyor. verdiği her nefeste acı ve üzüntü çıkarıyor bedeninden. ay ışığında olanlar güneş doğarken kaybolmaya başlıyorlar. yalnız adam maskesini takıp yüzüne aydınlık yaşantısına dönüyor, sevgililer zorlu hayatlarına, tekrar görüşecekleri umuduyla devam ediyorlar. park yeni yüzlere, yeni hayatlara dert ortağı olmak için bekliyor orada, her gece, tek başına...
Avare ağaçlar ülkesinde
Sağır duyarlıklar ırgalanıyor
/Sağır duyarlıklar avare ağaçlar ülkesinde/
ihtiyar bir güneş yıkanıyor kendi aydınlığında
/Yıkanıyor yar/
Gizli hapisanecisi zamanın
Yorgun kadınlar denizinde
Ebruli akşamları taşıyor iyonyalı gemiciler
Ambarlarında yıllanmış hüzün
Gamdan ve kandan dokunmuş yelkenleri
Yorgun kadınlar denizinin gemicileri
Çaparisinde boncuk gibi sevdalar dizili
/Sevdalar dizili yar/
Kahır yüzlü bilge balıkçılar
Hırsız gecenin sundurmasında
Bir yalnızlık gibi ay
Mağrur ateşçiçeklerinden saklıyor sakallarını
Hülyalı bir sehere
/Hülyalı bir sehere yar/
Bırakıyor sarhoşluğunu
Mor salkımlar sallanıyor rüzgârda
Mor çiçekli mor gülüşlü dul analı çocuklar
Bir pamuk şekercisi
Suskusunu boyuyor
/Suskusunu gülüm boyuyor yar/
Bir çocuğun kaçıp giden balonu
Göğün laciverde dönen derinliğinde
Yılgınlığın kıyısında hüzne yoldaş oluyor
/Hüzne yoldaş oluyor yar/
Bir çocuğun balonu
Eskimiş korkular kanırtıyor geceyi
Emekli bir deniz soluk soluğa
/Çırpınıyor gülüm çırpınıyor yar/
Tükenirken delikanlı zamanlar
Aynı kandan türküler yankılanıyor uzak
/Aynı kandan türküler aynı kandan ah/
Umutsuzluk yasak...
1. gazdan ayağınızı çekin. arabanız kendi halinde biraz aksın. ( önünüz uygun değilse, hemen frene basınız. bu sırada ayna kontrollerini ihmal etmeyiniz. )
2. tekrar aynayı kontrol edin. sağ sinyalinizi verin. yavaş gidiyorsanız ilk önce frene sonra debriyaja basın. freni kullanırken arabayı sarsmayacak şekilde kullanın. arabanız durma
noktasına gelirken mutlaka debriyajı kullanın. ( debriyaja motor stop etmesin diye basılır. ) duracağınız yer arabanın istediği yer değil, sizin isrediğiniz yer olsun. arabayı kendi
kontrolünüz altına alın.
3. vitesi boşa alın. sinyali kapatın. motoru stop ettirin. kontak anahtarını kapatın. duruduğunuzda ön tekerlekleri kaldırıma doğru çevirin.
4. vitesi 1'e alın. el frenini düğmeye basmadan tatlı bir şekilde yukarı doğru çekin.
5. ilk önce debriyajı kaldırın. sonra frenden ayağınızı çekin. emniyet kemerinizi çözün.
6. sol arka kontrolünüzü 100 metre ileriyi görecek şekilde yapın. sağ elle kapıyı açın. (trafiği kontrol ederek.)
Biliyorsunuz parkların
Sizi çağıran tarafları
insanın gizli, karanlık köşeleriyle oranlı
Orada saklanıyor onlar
Çünkü her türlü saklanıyorlar orada
Bir yağmur öncesinin loş sokaklarıyla
Dağınık mavisiyle gözlerinin
Sevgi vermez kadın uçlarıyla
Korkuya, sadece korkuya sığınmış olarak
Eskimiş, kurtlanmış ikonlarıyla kiliselerinin
Yalvaran bakışlarıyla - nasıl da sevimsiz -
En kötüsü, belki de en kötüsü
Bir duygu açlığıyla soluyarak
Parklara yerleşiyorlar, parkların
Onları çağıran köşelerine
Bir karıncayı selamlıyorlar, besili, siyah
Bacak aralarından
Çömelmiş, öyle sakin
Selamlıyorlar
"Günaydın" diyorlar atılmış bir kâğıt parçasına
Kuleler yapıyorlar ayak parmaklarından
Birinci katta bir kibrit çöpü oturuyor
Acılar alıp veriyor dünyadan
Dillerini gösteriyorlar, dizkapaklarını
Bir sıkıntı şiiri gibi
Sıkıntı
işte
Tam orada duruyorlar.
denince akla gelen şehir kuşkusuz bursadır. yeşillik içinde doğa içinde gez yürü dinlen. hem parkları düzenlenmesi de aksatılmıyor. Baba sultan parkında yeni bir PROJE KAPSAMINDA PARKIN ÇEVRE DUVARLARINDAN SOSYAL DONATI ALANLARINA KADAR TAMAMEN YENiLEniyor.
