evet tanım olarak budur olay. sen çalçırp, çoluk çocuğu taciz et, hak ye, adam kes, karı kız kes, laf at, zar tut sonra "pardon nefsime yenildim" de sonra da tüm islam alemi(!?) seni affetsin, sadece insanlar değil allah da affetsin. ne güzel şey.
hatta araya "şeytana uydum, onun sözüne kandım" gibi mistik senaryolar da serpiştir, kafadan cennet kapıları sana açılsın, başın dik yürü... tabi tövbeler falan da et. bizim için problem değil. sen pardon dedin ya nefsine yenilmişsin ya napalım kader de varmış. aman bi daha nefsine yenileceğin zaman yanımda olma da.
tabi sen de(?) insansın nefsine yenik düşebilirsin, yapmış bulunabilirsin seni yaratan da kul da affeder nasıl olsa. bir sen insansın senin nefsin var değil mi behey dürzü! biz hayvanız, robotuz. ufacık kız karşımızda oyun oynarken ona ne gözle bakmıyacağımızı (nedense) biliyoruz veya senin anlıyacağın şekil nefsimize(?!) (ki bunda bile nefsin zorlanıyorsa) sahip çıkıyoruz.
ama gel gör ki o cennete sen git, benim ne gözüm var ne niyetim. huriler de nefismiş, tam nefsine göre.
