aslı "Parçalayın ey gören kişiler, parçalayın eski levhaları!" şeklinde olan Nietzsche'in Zarathustra ismini kullanarak insanlara seslenişi...
seslenişin tamamı şu şekildedir:
"Yelkovan kımıldadı, hayat saatim soluk aldı, - ömrümde duymadığım bir sessizlik vardı çevremde; yüreğim dehşete kapıldı.
Yalnız gezerdim; o yanlış yollarda gönlüm neye acıkırdı geceleyin? DAĞLARA tırmanırdım; kimdi sen değilsen, aradığım dağbaşlarında?
Gürültüler ve gök gürlemeleri ve fırtına sağanakları, bundan, bu sakıngan, kuşkulu kedi dinlenmesinden yeğdir gözümde; kişiler arasında da usul basanlara, yarım yamalak kişilere hınç bağlarım en çok, kuşkulanan, durumsayan, geçen bulutlara.
Yüreklilik en iyi öldürendir: yüreklilik, acımayı dahi öldürür. Oysa acıma, en derin uçurumdur: kişi, hayatı nice derinliğine görürse, onca derinliğine görür acı çekmeyi de.
Ama yüreklilik en iyi öldürendir, saldırgan yüreklilik: ölümü dahi öldürür o!
Onlar, gerçekte en çok bir şeyi isterler: kimsenin kendilerine zarar vermemesini. Böylece herkesin hoşuna gitmek, herkesi hoş tutmak isterler.
Ama "erdem" deseler de, ödlekliktir bu.
Ah bu iyiler! iyi kişiler gerçeği hiç söylemezler. Bu türlü iyi olmak, ruh için hastalıktır.
Her bilgi, tedirgin vicdanın dibinde yeşermiştir şimdiye dek! Parçalayın ey gören kişiler, parçalayın eski levhaları!
Ah, bütün yarım istemleri bıraksanız da, eylemde olduğu gibi, tembellikte de tam kararlı olsanız!
iyilerin aptallığında dipsiz bir kurnazlık vardır.
iyiler, kendi erdemlerini bulanı çarmıha germek zorundadırlar! Yaratıcıdan nefret ederler en çok, levhaları ve eski değerleri altüst edenden, bozandan, - yasabozan derler ona. Çünkü iyiler, yaratamazlar; onlar hep sonun başlangıcıdırlar. iyiler yalancı kıyılar, yalancı güvenlikler öğrettiler size; iyilerin yalanları ile doğup büyüdünüz siz. Her şey iyiler eliyle baştan aşağı burulmuş, çarpıtılmıştır."
bahsedilen levhalar musaya verilen 10 emir ve tevrattır ancak asıl işaret edilen sokratesten bugüne gelen ve bugünki avrupa halklarının temelini oluşturan ikiyüzlü bir diyalektik düşüncenin ürettiği
bilgi=erdem=mutluluk tezidir.
sokrates ve sokratesci (aynı zamanda apolloncu) düşüncüye sahip bugünki inançlar doğanın çıplak gerçekliğini (akıldaki Dionysos unsuru) yıkıp yerine sadece aklın, rasyonelitenin egemenliğini getirmişlerdir. Bu insanlığı doğanın gerçeklerinden kopararak ona yalancı bir iyimserlik ve yaşam vermek demektir. Yine bu anlamda Nietzsche; akla karşı değildir, tez antitez sentez'e, kartezyen bir akla karşıdır. aklın her şeye kadir olduğunu sanarak gözlerini doğaya yani; Dionysos'a kapayanlara karşıdır. işte bu yüzden erdem levhalarını yıkın; parçalayın eski levhaları.
