Tumblr'da takip ettiğim bir ekşi sözlük yazarından alıntı, bence bu adam müthiş haklı:
"Derler ya arkadaşlık para ile alınmaz falan. Yalan o!
Üniversite okurken param yoktu. Okuldan gelen ufak bir burs vardı. Zaten aldığım kredi kartlarının da hemen limitleri dolup, asgarisini zorla öder hale gelirdim.
Param yoktu yani. Tabi üniversitede onlarca arkadaş edindim hemen, tanıştım yani. Çene de vardı zaten, zor olmadı merhaba deyip tanışmak. Ama iş tanıştığın bu kişilerle arkadaşlığın sürdürülmesine geldiğinde para devreye giriyor.
Bir yerde buluşulması gerekiyordu. Diğerleri taksiyle gitmek isterlerdi. Para olmayınca taksiye binemezdim. Durumunu bilen birisi seni yancı olarak kabul eder onu sorunu bir şekilde çözerdi. Ama bazen dangalağın biri, bazen de durumu bilmeyen biri çıkıp ne diye el alemden otlanıyorsun diyebiliyordu. insanda da moral kalmıyordu bu durumda.
Bazen beni bir yerlere davet ediyorlardı. Bir şekilde gidiyordum. Otobüsle veya yürüyerek gidiyordum yani, genelde gecikerek ya da çok erkenden yola çıkarak. Ama bu sefer de gidilen yerde fiyatları görünce cebimdeki bir kaç lirayla hesabı ödeyemediğimi fark ettiğimde, en ucuz ne varsa onu söylerimdi. Tabi milletin gözüne batardı. Bazen anlayan bilenler kendileri ısmarlar, göze batmasın diye sonra ödeşelim derdi.
Hadi onları geçtim, insanlar herhangi bir anda bir şeyler yapabiliyordu çünkü paraları vardı. Bende ayda bir defa şunu, bir defa bunu yaparım diye planlıyordum. Bu sefer başkaları ile bir şey yapamazdım. Onlara uymazdı yapabildiklerim. Zaten pek de fazla değildi etkinliklerim.
Biriyle tanışmak dert değil, dert olan onlarla arkadaş kalabilmek. Birlikte bir şeyler yapmadıkça, seni arkadaş olarak göremiyorlar. Aranızda paylaşım yoksa, görmedikçe aynı ortamlarda birbirinizi, unutuluyorsun. Birlikte bir şeyler yapmak için de para gerekiyor.
Hani derler ya para mutluluk getirmez. Paranın kendisi getirmiyor ama parayla yapabileceklerin getiriyor.
Hem herkesin gençliğinde bir süre çekmesinin ileride kendisine paranın kıymetini bilmek açısından fayda sağlayacağını düşündüğüm hemde allaha kimsenin parasız ve aç kalmaması için dua ettiğim durumdur.
Arkadaşlarla dışarıdayken abi ben aç değilim deyip ilk fırsatta eve koşup dolapta ne varsa domuz gibi yemektir. hafta sonu çok işim var siz eğlenin ben çalışcam amk deyip kâh sokaklarda it gibi sürterek, kâh hiç merak edilmemiş ve kapağı hiç açılmamış kitapları okuyarak cumartesi akşamının içine s.çmaktır. Dilenciye verilen paraya pişman olmak, lan gidip geri istesem mi aceba? diye düşünmektir. Düğüne gidip anaaa, altını unutmuşum ya la! şeklinde yavşak ayaklara yatarak arkadaşların zekâsıyla alay etmeyi bir görev bilmektir. olum bak ihtiyacın varsa ben alırım/ısmarlarım/borç veririm gibi teklifleri la olum ihtiyacım olsa söylerim alalaaa kalıbıyla geri çevirmektir. Sen bize kıyak yapmıştın vaktiyle, bizim sana yapmamıza niye izin vermiyorsun a o.ospu çocuğu diyen arkadaşları sırtlayıp hacca götürmek istemektir. "yaw bugün bi keyfin yerinde yüzün gülüyor hayırdır?" sorusunun cevabı "e faturaları yatırabildim sonunda amk" olduğu halde "öyle mi görünüyorum allah allah" diyebilmektir.
Şartlar ne kadar zorlu olursa olsun, sigara ve biraya para ayırmak, aksi halde delireceğinin farkında olmaktır.
