yaşadığı hayatı hayallerle süslemiş biridir. parası olup da yapacak birşeyi kalmayan birinden daha şanslıdır. insan parasıyla neyi elde ederse o kadar mutsuzlaşır. eninde sonunda yapacak birşey bulamaz. monoton bir hayatın içinde parasıyla tatsız tuzsuz yaşar gider. az parayla yaşamakta zor ama insan bulunduğu durum ne olursa olsun mutlu olmasını isterse çok rahat bilebilir. yeter ki canı istesin..
eleğini elemiş kenara asmış insandır. daha türkçesiyle yaşlı bir insandır zira hayatta yaşayacağını yaşamaış bundan sonrada anılarla yetinmekte bir sakınca görmeyen kişidir.
bazen pollyannacılık oynamak niye param yok diye oturup kendini paralayıp bunalımlara girmekten daha iyidir.Hiç değilse piskolojisine zarar vermiyordur.
bir kitapta, kahramanın dilinden şuna benzer bi şey okumuştum (ulan bu cümlede son on yılın en klişe, en kolpa cümlesidir ama naparsın yea);
"mutluluk, ihtiyaçlarınla imkanlarını dengeleyebilmekle alakalıdır. çok zengin, çok yakışılı değilim. ikram edilen şaraplara hayır demem, tombul ve yaşlı kadınlarla sevişirim. imkanlarını yükseltemiyorsan, ihtiyaçlarını azaltmayı bileceksin."
not: herhalde kitabın yazarı, bu paragrafın anasını nasıl bellediğimi görseydi, bana şahane küfürler ederdi. oyhhşşş!
kendini kandıran bir zavallıdan başka bir şey değildir. Sınıf bilinci oluşmamış sömürülen br insandır... Oligarşinin, kapitalizmin ve emperyalizmin uyuşturucularıyla avunur...
