bayramı çok buruk bir şekilde geçiren ve kendini kötü hisseden insandır. toplum içinde kendimi dışlanmış hisseder ve ev halkına karşı da oldukça mahçuptur.
bu yıl babamın yerin dibine girdiği zamandır. her yıl keserdi kurbanını fakir fukaraya dağıtırdı. mali krize girincede ilk defa kesemedi insanlarla konuşurken falan kafasını eğiyor gözümden kaçmadı değil. hayır adam oğullarından da yardım almıyorki nasıl yapacağız.
hiç de eziklik hissetmeyen insandır.sonuçta kurban kesememesinin nedeni onun suçu değildir.kurban bayramında herkes kurban kesecek diye bir zorunluluk da yoktur.parası olan keser, parası olmayan da dua eder...bunu abartacak bir şey yoktur...
mağdur vatandaşımızdır. gözlemlerime göre artık kurban kesenlerin çoğu etin 80% ini kendilerine ayırıp, geri kalanını da zaten ekonomik durumu iyi olan ya da kurban kesmiş komşularına dağıtıyorlar... ne sevap ama değil mi? kurban kesmek yerine, buz gibi havada okuluna paltosuz ya da yırtık ayakabı ile giden bir kaç öğrenciye palto, ayakabı almayı, ya da gerçekten ihtiyacı olanlara erzak yardımı yapmayı tercih ederim... ama öncelikle eğitim almaya çalışan o masum fakir çocukları maddi yardımla sevindirmeyi tercih ederim.
artık tek savaşın, ekonomik mücadele olduğu günümüz türkiye'sinde* insanların kazançları ancak kıt kanaat geçinmelerine yetiyorken kalkıp, fiyatları 500 - 5000 tl arasında değişen kurbanlık alamamaları durumudur. hal böyle olunca, doğal da olan durumdur. çünkü; türkiye'de yaşam artık çok pahalı ve halkın büyük yüzdesi asgari ücretle çalıştığı için zar zor geçinmektedir.
