insanı zor durumda bırakır, çok az bir miktar olsa dahi.
2009'un sonbaharıydı. iki arkadaş pes oynamak üzere internet kafeye gitmiştik. yanımda para yoktu, arkadaşıma güvendim, nasılsa onda vardır diye. neyse bir iki saat oynadık sıra hesabın ödenmesine geldi. arkadaş usulca paran var mı dedi. afalladım birden sen de yok muydu diyebildim. ikimizde ceblerimizi yokladık ama beş liramız çıkışmadı. kasada oturan adama dedik abi çıkışmadı para bi ara geçerken verelim. olmaz dedi, biriniz beklesin diğeriniz alıp gelsin. yani bir nevi biriniz burda rehin kalacaksınız dedi. arkadaşa sen dur ben çeker gelirim dedim. bankaya gittim, bir miktar para çektim. parayı ödeyip arkadaşımı teslim aldım. ondan sonra anladım ki eğer paran çıkışmıyorsa bir hiçsindir bu hayatta.
cebinizde para olması durumunda, parası çıkışmayan kişiyi kırmayacak şekilde ona yardımcı olursanız, hayatının sonuna kadar unutamayacağı bir anı bırakabilirsiniz.
markette alışveriş yapılmış, kasaya ulaşılmıştır. dakikalarca süren bekleyişin sonunda karşı karşıya gelinen kasiyere kredi kartımı uzattım. ürünleri okutup kredi kartını cihaza taktı. ve işte o durum. paranın çıkışmaması. birkaç ürün bırakıp tekrar geçirdik. yine aynı son. bu olay birkaç kere daha tekrarlandı. ta ki sadece ekmekler kalıncaya kadar. kredi kartında (rakamla) 3, (yazıyla) üç ekmeği alacak limit bile kalmadığını öğrendim ve marketi def eyledim. bu işte.
