izlememiz için bize filmin dvd'sini veren arkadaşın, 'filmi izledikten sonra bana pis küfür ediceksiniz olum, 15 gündür tek başıma mutfaga su almaya gidemiyorum laagnn ' diyip filme karşı bizi şartlandırdığı film.
sandım ki film bitecek, oturduğum koltuğa mıhlanacam. susasam annemi çağıracam. terlesem ölecem. gece yatağımda kapıya doğru baktığımda korkudan altıma sıçıp, kazık kadar boyuma bakmadan soluğu annemle babamın ortasında alıcam.
ne oldu??? ettik abi. film bitince pis küfür ettik biz. korkudan değil lakin şaşkınlıktan!
lan böyle film mi olur amına koyayım? bu muymuş dünyayı kasıp kavuran, milletin korkudan filmin yarısında sinemadan çıkıp gittiği film? bu muydu fragmanını izlediğim an kanımı donduran muhteşem yapım?
yeminle o imkanlar bende olsun her saniyesinde, her yerden "bööö", "cöööö" yapan samaralar, tavan arasında yaşayan kızgın cinler, hatun kıza aşık olan hayaletler temalı bi film çekerim millet fragmanını yarım bırakır be.
ulan sen koskoca cin'in ayak izini tavuğun ayak izi gibi yap, sonra da gel korkamızı bekle! olacak iş değil. eğer olsa idi kümesteki çilli kızdan korkmamız gerekmez miydi?
yalnız hatunun yataktan çekildiği sahnede benim de kanım çekildi yalan değil. çilli kızın beni yataktan çektiğini düşünemiyorum.
dünya üzerinde,evine her gece tuhaf bir yaratık gelmesine rağmen gece 12 oldu mu tüm ışıkları kapatıp uyuyan, allahın her günü evde olmalarına rağmen geceleri dışarda eğlenip sabaha karşı eve gelip uyumayı,evde parti vermeyi,en basitinden evi kalabalık tutmayı akıl edemeyen, bir gece önce kapılar bam güm kapanmasına rağmen ertesi gece tekrardan 12de tüm ışıklar kapalı halde yatmaya giden insanların da bulunabileceğini gösteren bir filmdir.
ha kızın yataktan sürüklenmesi, salıncakta put gibi durması, ayakta 3 saat dikilmesi gibi farklı sahneler de vardır. ama korkutucu değildir.
--spoiler--
filmin esas oğlanı micah paranormal varlığı ispatlamak için yere pudra döküyor ve ayak izleri bulunuyor birden uyandıklarında.
--spoiler--
e be micah madem pudrayı akıl ettin ve bu paranormal varlıkla bir derdin var; neden yere zamk dökmüyorsun? yapışır varlık sen de uyanınca tutarsın.
sabahın bu saatinde yapacak birşey bulamayıp, hakkında yapılan yorumlardan yeteri kadar gazı alıp bir sigara yakıp izlemeye başladığım gerilim filmi. ulan allahsızlar felç kalırsam sorumlusu sizsiniz bilesiniz. edit gelmezse anlayın ki öldüm.
edit: buna ben korkuyu bırak film diyenin...
ismail yk dan geliyor: (bkz: allah belanı versin)
Ilk ciktiginda yok iste izleyenler korkudan olmusler. Aglamislar zirlamislar diye doldurdular. Gercek hikaye diyor zaten film baslarken. Filmleri o kadar vasat ki. Bu ne aq izlerken diyorsun hic bir senaryo yok. Belgesel desen degil 5. Boyut desen degil. Sacma sapan sisirildi zamaninda.
bu filmi izlerken, afedersiniz, bok var gibi evin tüm ışıklarını kapattım, bilhassa evde kimsenin olmadığı bir günü seçtim izlemek için. biliyorum çünkü zaten efekt yok filmde, çekim desen amatör. günlük güneşlik bir ortamda aile saadetinin içinde bırak korkmayı, tıkırtıları dahi duyamazsın, ki zaten film tıkırtılardan ibaret. bütün bu gerekli ortam şartlarını hazırlayıp, efendi efendi filmi izleyip de "hiç etkilenmedim" diyen insanların alnından bizzat öpmek isterim. nasıl yapıyonuz lan?
başlarda "bu ne la böyle" dedirtip ha sevişti ha sevişecekler beklentisi veren bu filmi izlerken, anca ortalara doğru hafiften ürpermeye başlayabildim. özellikle deliğanlının "hey dostum senin sorunun ne" vari isyankar konuşmalarıyla varlığı gittikçe coşturması renk kattı filme, herif her küfredişinde o gece bir hengame koptu. katie desen bir anaç tavırlar içerisinde, "evladım kızdırma şunu" diye diye bezdi film boyunca yavrucak. mihac ise her ne kadar başlarda "negzel eğleniyoz işte, anı olacak bunlar anı" modunda olsa da sonlara doğru o da üç buçuk atmaya başladı, o da sonunda imana geldi. zira o meşhur ayaktan sürüklenme olayının ardından değil imana gelmesi, kendini komple kliseye kapatıp, rahipliğe adasa yeri idi. öyle de pis bi sahne işte, evlerden ırak.
final kısmına gelirsek, 3 çeşit sonu da izlemiş biri olarak hepsinin de etkili olduğunu söyleyebilirim. nihayetinde katie'nin gecenin bir vakti yataktan robot gibi kalkıp, ayakta sallanması yeter. ananı.. yazarken bile bir ürperdim iyi mi.
bütün bunlara ramen film bitince "e fena değil de, en korkunç film falan, ne alaka yani?" diyip kendi çapımda efelikler tasladım. gittim şöyle bi dolaştım evde, televizyonu açıp yaprak dökümü'ne, ali riza bey'e baktım, keyiflendim. kısacası normal hayatıma devam ettim. ne zaman ki yatma vakti gelip bütün ışıklar söndü, o vakit gözümün önünde sallanan bir katie belirmeye, beynim kameraya pis pis yaklaşan katie görüntüsünü hatırlamaya, kulaklarım gaipten gaipten tıkırtılar duymaya başladı. "bu ürperme de nerden çıktı" diye sordukça tedirginliğim arttı, uyku falan yalan oldu. çözümü mecburen ışığı yakıp sözlükte zaman geçirmekte buldum, şimdilik iyi gibi gidiyorum. hayırlısı.
diyeceğim şudur ki; film izlendikten hemen sonra sözlüğe girip "kıytırıkmış" şeklinde yorumlar yapılmadan önce, kişi en az bir gece müddet tanımalıdır kendisine. ha geceyi atlatıp da "mışıl mışıl uyudum ki, ne korkcam" diyenleri ise alnından öpüyorum başta da belirttiğim gibi.
2 ay kadar evvel, bu sitede linkini görüp, hiç aklımda yokken izleme şerefine nail olmuştum. korku filmlerini hiç sevmem. bu konuda tırsağın önde gideniyim. oturdum, izledim. "bu mu lan korku filmi?" dedim kendi kendime. aradan birkaç gün geçti. akşam evde yalnızken, birdenbire aklıma bu film geldi. salak bir şekilde acele ile kendimi evin dışına attım. yani anlayacağınız dostlar, bu film çiğ köfte gibi, acısı sonradan çıkıyor.
