yapılması yasak olup da, yapılan şeylerin başında gelen bir eylemdir. Genellikle o sırada kağıt bulamamaktan mıdır nedir, bir hesabın beyaz kısmına yazılması ile iş görülür. Ama orjinal fikirlerde vardır.
Bunlardan en dikkat çekicilerinden birisi çocuğunu markete yollayan annenin, alışveriş listesini paranın üstüne yazmasıdır. Çocukta psikolojik bir baskı oluşturarak parayı gördüğünde "ben bu paraya 10 yumurta almalıyım, 2 kilo süt almalıyım..." demesi amaçlanmaktadır kanımca. Bir başka olay ise veznedarın gün sonunda elindeki parayı teslim edeceği zaman kasadaki toplam parayı en üstteki paranın üstüne yazmasıdır.
Benim favorilerimden birisi de; Paranın üstüne "önemli bir şey olduğun da arkayı çevir!" yazısıdır. Çevirince de "önemli bir şey mi oldu salak" tarzında bir şeyle karşılaşılmasıdır. 100 liranın üstüne hangi akıllının aklına yazmak gelmişse, artık para piyasada döndüğü sürece parayı veren kurnaz, alan sazan durumuna düşecek olmasıdır. Asıl komik olan tarafı da parayı alanın kurnaz olduğunu zannetmesidir. Bankadan çıkana kadar paranın ön yüzüne kitlenmiştir. "ben bu şakayı biliyorum, düşmeyeceğim..." demesine rağmen, yüzündeki sinsi sırıtışına rağmen paranın ön yüzüne odaklanıp bayağı bir bakması oldukça komiktir. Zaten paranın üstüne yazı yazmak yasak olmasaydı, böyle şeyler yapılmazdı memleketimde.**
mahalle bakalının kızıyla irtibat kurabilmek amacıyla yapılır, üstünde telefon numarası yazılı para hatuna verilir, hatun ise paranın üstünde yazı var diyerekten parayı almaz ve para elde kalır. bu demek oluyor ki para ile aşk olmaz.
