paranın bozmayacaği insan yoktur. bir gramlik altin için bireyler kendilerini bir orospu gibi mezata cikartirlar. kim hayır ben öyle değilim derse yalan söyler. çünkü herkesin talep ettiği miktar farklidir.
kimisi bir simite parasına tav olur.
kimisi ise trilyona tav olur.
faust gibileri ise bir anlık mutluluk için mephistonun teklifine okey verir.
peki fiyat verildikten sonra ne olur?
elbette fiyati veren kişinin emrine amade olur.
işlenen suclarda her daim cürmü işleyen kişiyi yakalamak için her daim parayı takip etmek yeter de artar bile.
definecileri yakalanmalarina en büyük sbep altinin o manyak, cazibeli ve cilgin sehvetli piriltisiyla gelen aç gözlülüktür. bu büyü insanı esir alir. gollum gibi olsa birey kendini ahu tugba gibi hisseder. kıymetlim kiymetlim diye götünü yere cakar.
buyuzden dolayi amatorce başlayan işler iyi giderken işin içine para girince bireyler dahiliği değil de paranin tadini aldiklari için yamyamliği tercih ederler.
dünya tarihinde bütün devrimlerin önce kendi cocuklarini yemeleri daha sonra da yobazlasip çökmesinin sebebi budur.
güç, iktidar falan filan parayla sağlanir.
fkat bu araca fazla yaslanan bireyler kendi kafeslerini kendileri kurarlar.
bütün bunlara rağmen parayi bir amac değil de arac yapanlar estetiğe ulaşmak için kullananlar parayi kendilerine köpek yaparlar.
köpeklerini herşeyden ziyadesiyle severler.
fakat o köpeği ezmemek için yabancısı olduğu bir cocugu bile ezemez.
yoksa büyüklerimizden dinlediğimiz idelaizmi, erdemli insan olmayı, vatanseverliği, iyi niyeti, tasavvufu nasıl anlatırız çocuklarımıza.
"bak oğlum; mevlana vardı, yunus emre vardı, atatürk vardı ama onlar hep geçmişte kaldı. artık dünyada iyi insanlar yok. sana bu saydıklarım hoş birer anı olarak tarihteki yerlerini aldılar. şimdiki insanların hepsi satılık, ben anneni satın aldım, patronum beni satın aldı sen de büyüyünce ya insanları satın al ya da insanların seni satın aldıklarına şahit ol" diyebilir misiniz?
son günlerde mahalle baskısı olarak da dillendirilmeye başlanan, toplumsal baskı; töreler ve geleneklerden kaynaklanan genel ahlaki kavramlar, insanların serbestçe yaşamasına, kendi öznel değerlerine bağlı kurallar üretmesine pek de olanak tanımıyor, ne yazık ki...
büyük kentlerde, hızla kırılma sürecine giren; geleneksel ahlak kurallarına bağdaşık bu toplumsal direnç; kırsal alanlarda, dar çevre ve insanların bilinçlenme hızındaki yavaşlık nedeni ile uzun süreceğe benziyor. bu durum, kır ile kent arasındaki ahlaki değer farklılaşmasını hızla artırıyor. farklı kültürel yapıda ve farklı ahlak değerlerine sahip insanların, göç nedeniyle kentlerde buluşması ise kozmopolit kentlerin oluşmasına neden oluyor.
kırdan kente gelen insanlar, televizyonda gördükleri ve imrenerek baktıkları yaşamları gözleri ile görüyor ve bunların birer senaryo değil gerçek olduklarının farkına varıyorlar. ancak, burada önemli bir detay var: yalnızca görüyorlar, yaşayamıyorlar. yaşayabilmek için para gerek, o da yok... onun kazanılması, yaşamsal süreçte elbette ki gerekli ama hemen bir çok kentli bunu ihtirasla değil de olanakların olabildiğince zorlanması şeklinde gerçeklemeye çalışırken, kırdan gelenler; cahilliklerinin de etkisi ile kanunsuz yollara sürükleniyorlar. onları sürükleyenler kimler diye şöyle bir baktığımızda; bu kişi ya da grupların da bir kaç sene önce kırsaldan geldiğini ve bir başka yasadışı yolla, onu, o yola yönlendirecek konuma geldiğini görüyoruz.
kentlere kır kökenli göçenlerin büyük bir kısmı, bu kanunsuz oluşumlarla öyle ya da böyle tanışıyor ve bu tanışma ile hayallerinin ötesinde paralar kazanmaya başlıyorlar.
evet! belki hayatları pahasına ama yaşamakta olduklarının da kentli ölçeğinde, hayatla pek alakası yok aslında...
sonuç olarak;
- atadan paraya sahip burjuvada,
- azıcık aşım kaygusuz başım diyen esnafta
- kariyerine bağlı paraya sahip teknokratta,
- belli bir bürokrasi kültürü almış bürokratta,
daha çok para kazanmaya yönelik istek; her zaman var ama çok da ciddi bir hırstan söz edilemez. oysa, kır kökenli insanlarla temellenen çeteler ve onların kültürsüz kalmış yöneticileri için durum öyle mi?
- para onları öylesine bozuyor ki bu, tüm kenti ve sahip olduğu ahlaki değerleri etkileyen, yozlaştıran ve nihayetinde kent düzenini bozan bir hal alıyor.
(bkz: hicbiseyebosunaiclenmeyenadam) ve (bkz: maldanadam) 'ı bozmaz para. Onlar parayı bozarlar zira. Hatta hicbiseyebosunaiclenmeyenadam parayı imana bile getirir.
