döviz kurunun düşük olduğu yıllarda (2010 falan) hemen hemen her alanda yerli üretimden vazgeçildi. kimse düşük kar marjı yüzünden üretimle uğraşmak istemedi. türkiye ithalat cennetine dönüştürüldü. o zaman bu durumu eleştirenlere işte bu laf söylendi. halbuki o zaman paramız falan yoktu. kur, amerika'nın 2008 krizinden sonra bol bol para basmasından ve türkiye'ye oluk gibi sıcak para akıtmasından dolayı düşük kalıyordu. tabi ki bu durum sonsuza kadar böyle gidemezdi. gün gelecek ülkenin parası döviz karşısında ezilecekti. 2013'ten sonra güven ortamının azalmasıyla birlikte sıcak para türkiye'den kaçmaya başladı. amerika da dünyaya para dağıtmayı bırakınca dımdızlak ortada kaldık. para bolluğundan ilkokullardaki yerli malı haftasını bile kaldıranlar kendi tükürdüklerini yalamak zorunda kaldılar. 2018'den sonra yerli üretim diye bir motto çıkardılar ama artık çok geç idi. yerli üretim dedikleri ürünlerin sadece işgücü kısmı yerliydi. hammaddesine varıncaya kadar herşey ithal olmuştu. şimdi ise durumu toparlamak için ülkece hep birlikte kıvranıp duruyoruz.
her şeyi peşin alan bir halk olsa okey denir buna ama ithalatçılar riske girip yatırım yapıyor ve millet kredi kartıyla, ihtiyaç kredisiyle falan alışveriş yapıyor, yani olmayan para önce harcanıyor sonra faiziyle birlikte taksitle ödeniyor.
kur, karşılıklı borç durumunu gösterir.
11 verecekli, 1 alacaklıyız şu anda dolar için ki euro da durum daha vahim.
netice itibariyle bu durum ilgili ülkelerin ülkemiz politikalarına yön vermesine sebep oluyor. işte ab'nin bekçi iti gibi bir şey oluyor netice, sonra mülteci sığınağına dönüşünce içerde ağlamalar, zırlamalar... sıkıcı mevzular.
