bir zamanlar ne güzeldi. konuştuğum insanlar vardı. bunlar arasında karşı cinslerde vardı. çok eğlenirdik ama, ertesi gün ben aç gezerdim. para yoktu. zaman bazen vardı, bazen yoktu.
sonra bir şeyler oldu. sıkıldım, bunaldım. tekdüzelik hayatı zehir ediyordu. bir süre uzaklaştım. kendi başıma yetebildiği kadar bir hayat yaşadım. daha sonra param oldu. zamanım da var. fakat eskisi gibi kimse yok hayatımda. kimse de gelmeye çabalamıyor, ben istesem de istemesem de.
aynaya bakıyorum; surat, aynı pis surat. efendilik desen artarak çoğaldı. artık daha az kötü davranmama, daha az kırıcı olmama rağmen kimse yok.
yok işte kimse yok. keşke sadece kız olsa dersiniz bir gün. ben insan olsa diyorum. kediyle köpekle konuşulmuyor ki. sadece seviyorsun o da seni anlıyor zaten.
