Her şey bir dondurma yüzünden başladı. Bilirsiniz ki; küçük çocuklar çok severler dondurma yemeyi. Günde 10 kere versen yine de doymayı bilmezler. Sağlığı bozulması diye cin fikirli ablanın aklına bir fikir gelir ve dondurma almamak için parasının olmadığını söyler. Kardeş ne yapar? Eve gelen herkesten, anneden, babadan, hatta misafirlerden aldığı paraları biriktirmeye başlar.
Zamanı gelip dondurma istediğinde param yok Cevabını almamak için gerekli önlemi almıştır kendince. Hatta siz rutin olarak bu cevabı verirken 2 adet 1 lirayı çıkarır, size uzatır ve ekler;
Hadi şimdi bi tane kendine al hediyesini de bana ver. *
Oysa ne de sevimlidir değil mi, 5 yaşında bir kardeşe sahip olmak ve onun da kendisine verilen paraları bir kenara koymayı istemesi. Bizimki sanki büyümüş de küçülmüş, bi hesap hatası mı var? diyorum bakıyorum çocuk ciddi ciddi 1 lirayı çıkarıyor. Öğrenmiş istediği şeyleri hangi şekildeki paralardan alacağını.
Bir gün tanımlanamaz bir sesle uyandık.Siren desendeğil, alarm desenhiç değil. Evdeki her türlü müzikli oyuncağın sesinden de farklı, sinir bozucu, kulak tırmalayıcı bir sesle uyandık. Gözümüzün biri açık biri kapalı, uyku sersemi bi de gördük ki; bizim küçük canavar elinde; içi bozuk paralarla dolu kumbarasıyla başucumuzda arz-ı endam eylemiş, bizi sabahın köründe uyandırıyor. Amacı da; bize zil yapmakmış.
Siz siz olun,uzak durun çocuklardan. Onların işkenceleri için masum sebepleri her zaman bulunur. *
edit: cool adam'la herhangi bir kan bağımız bulunmamaktadır.*
