bu soruya cevaptan önce, paramız olduğu için mi mutlu oluyoruz yoksa mutlu olmak için mi parayı çok seviyoruz diye sorulması gereken başlık. insan kendi parasını kazanınca ve kimseye muhtaç olmayınca mutlu olmak en tabii hakkıdır. günümüz dünyasında parayı yok sayamayız. ama mutlu olmak için parayı sevmek biraz paranın köleliğine kaçıyor. hatta geçenlerde yakın zamanda entry girmiştim. bize parayı küçükken sevdiriyorlar zaten ile alakalı. bayram adetlerimizi çok severim. ziyaret, akraba, barış güzel şeyler. bir çocuğa bayram harçlığı vermekte güzel şey. amma ve lakin çocuğa para verirken şaka yoluyla da olsa, oo hadi bakalım zenginsin baya birikmiş tarzında veya bayram harçlığını verirken bu para senin tamam mı diyerek, yani anne ve baban sana verdiğim harçlığı almaya kalkmasınlar mesajını vermek istemeden de olsa farkında olmayıp, paraya çok önem vermelisin dürtüsünü uyandırıyor sanki. kesinlikle yanlış veya kesinlikle doğru demiyorum. sadece soru işareti bıraktırıyor kafamda işte. sahi biz paranın kölesi olmaya içgüdüsel olarak şartlandırıldık mı. yoksa gerçekten para hep ihtiyaç, geri kalan yan etmenler, duygular, düşünce biçimleri gelip geçici şeyler mi. bilemedim vallahi. karar sizin.
sahip olmadan bilinemeyecek olan hede hödödür. bak o kadar fikrim yok ki hede hödö diyebildim sadece *
dönem dönem sahip olduk fazlası ile çok şükür. mutluluk getirdi mi ? getirdi açıkçası. ama mutsuzdum da para geldi mutlu oldum değil zaten mutluydum üstüne birde yapmak istediklerimi daha rahat yapmamı sağlayan o lanet olasıca para olunca daha da mutlu oldum. herkes olur neden olmasın ki. en basitinden sevdiğiniz insanlara yardım edebilir başka mutluluklara vesile olabilirsiniz..
Tek eksik paraysa evet. Ne için hayatımızın en güzel dönemlerini okulda işte geçiriyoruz, para için. Para amaç olmaktan çıktığında rahat bir hayata kavuşmak elbette mutlu eder.
