bir zamanlar*yapmaktan en çok haz duyduğum olaydı.alınan harçlık biriktirilir,yenmez içilmez kaset için gereken para toplanırdı.aranan kaset az bulunur cinstense o zamana kadar kimse almasın diye dua edilirdi.hatta müzik markete gidilir kaset özenle arka sıralara konulurdu kimse görmesin diye*.ve gereken para toplanınca büyük bir heyecanla kaset alınır,paketi hemen yırtılır ve walkman e konulurdu.bu sırada kaset kapağı büyük bir heyecanla okunurdu,sanki çocuk romanı gibi.ama işin en güzel tarafı bi kaset haftalarca dinlenirdi ve her şarkının hakkı verilirdi.büyük bir koli kasetim olmuştu benim ve bütün şarkıları bilirdim o kolideki.şimdi öyle mi ama,şarkıları winamp ten atlatıp duruyoruz.mp3 çıktı mertlik bozuldu kardeşim...halen arada bir arabaya o kasetlerden takar nostalji yaparım,şarkılar ezberde tabi.*
sanatçıların açısından üzülerek, bizim açımızdan ise sevinerek söylüyorum bir zamanlar canımızı biryerlerimize takarak biriktirdiğimiz o paraların 10 da birine şu an yaklaşık 20 albüm yaptırabiiyoruz, bunu yapan dükkanlar mevzut ülkemizde. *
