lakabı papillon olan *henri charriere isimli kişinin Fransız sömürgesi olan bir adadaki hapishaneden kaçmasını konu alan otobiyografisi ve aynı zamanda steve mcqueen ve dustin hoffmann'ın başrollerini paylaştığı aynı adlı filmin ismi. Filmde de oyunculuk ve senaryo çok başarılı. izlense çok iyi olur dedirten filmlerden.
lakabı "papillon" olan henri charriere isimli mahkumun fransız guyane adalarının hapis olarak kullanılan en ıssız adası cayenne'den nasıl kaçtığını anlatan autobiografi. 1973'te steve mcqueen ve dustin hoffman'ın başrol aldıkları önemli bir film. kayda değer sahneleri arasında dalgaların geliş gedişini uzun inceledikten sonra bir hindistan cevizi torbasının ardından steve mcqueen'in okyanusa atlayışı. dustin hoffman'ın dürbün kalınlığındaki gözlükleri ile hayatını riske atmamayı ve orada elde ettiği yaşamla yetinmeyi seçmesi. etkileyici bir cüzam sahnesi ile beraber steve mcqueen'in canlandırdığı kahramanın zindanın en kötüsünde kapalı kaldığında kendini antreman yapmaya ve protein alma uğruna karafatma yemeye zorlama sahnesi unutulmaz.
kitabın yazılma öyküsü çok ilginçtir:
kitabın yazarı henri charriere hapisten çıktıktan sonra birgün kitapçıda çok satan kitaplar arasından hapishanede yaşadıklarını anlatan birinin kitabını görür ve bu kitabı okur.okuduktan sonra hayretler içinde kalan yazar kendi yaşadıklarını anlatan bir kitap yazsa çok daha fazla satacağını düşünerekten kitabını yazmaya başlar ve kitabı basıldıktan birkaç ay sonra gerçekten dediği olur. henri charriere 'in kitabı tüm dünyada çok büyük satış rekorları kırar. gerçekten de kitap çok kalın olmasına rağmen okunmaya başlandığında sürükleyiciliği ile elinizden düşüremeyeceğiniz bi parçanız oluyor.
Büyük bir özgürlük mücadelesi, gerçek bir hayat hikayesinden alınmış olması da etkisini daha da artırıyor kanımca. Steve Mc Queen ve Dustin Hoffman'ın oyunculuğuna zaten diyecek bir lafım olamaz fakat bilhassa Steve Mc Queen'in hücre hapsi esnasındaki performansı gerçekten de çok iyiydi.
Kurallar insanın özgürlüğünü ve hayatını elinden alma seviyesine gelip dayandığında, doğal olarak onları sorgulamamızı da beraberinde getirmesi ve insanların koymuş olduğu kuralların her zaman eksik ve kötüye kullanılabilecek zayıf tarafları olduğunu göstermesi açısından oldukça düşündürücü bir film. iki farklı karakter üzerinden şartlara, zorluklara ve insanların koymuş olduğu mantıksız kurallara boyun eğen ve eğmeyen insan portreleri çok canlı bir şekilde çizilmiş. Özellikle Kelebek karakterinin özgürlüğüne düşkünlüğü, azmi, zekası, arkadaşlarına sadakati ve yardımseverliği oldukça etkileyici ve de sonunda aldığı ödülün özgürlük olması; diğer taraftan Dega karakterinin ise orada kalması oldukça manidar... Başka bir açıdan baktığımızda elindekileri kaybetmek kaygısıyla risk alamayan insanların daha iyi şeylere hiç bir zaman kavuşamayacaklarına iyi bir örnek.
Yine Kelebek karakterinin kiliseye güvenerek onca mücadele ve zorlukla elde ettiği özgürlüğü ve hayatını onlara emanet etmesi karşılığında ise askerlere teslim edilmesi aklıma Sefiller romanındaki Jan Valjean karakterinin rahibin evindeki gümüşleri çalarken - hem de suç üstü- rahibe yakalandığı ve rahibin ona bir şans daha vererek gitmesine izin verdiği sahneyi aklıma getirdi ki insanlar tarafından koyulmamış olan kuralların uygulamasının da insanların elinde çok farklılaşabildiğini gösteren iyi bir mukayese oluşturuyorlar.
Çekim mekanları, performanslar, verdiği mesajlar, insanoğlunun özelliklerine tutulmuş güzel bir ayna olması (ki bu noktada Kelebek karakterinin Dega karakterine söylemiş olduğu şu sözü de yazmadan geçemeyeceğim-birebir aynı kelimelerle olmayabilir kusuruma bakmayın-; "Sen karının özgürlüğünü kazanması için bütün servetini vereceğini söylüyorsun, peki ya o senin için aynı şeyi yapar mı?..... Dega'dan anlamlı bir sessizlikle karşılık alınca da "işte bu yüzden kaçmalısın.")
steve mcqueen'in kelebek isimli bir katili, dustin hoffman'ın ise louis dega isimli bir kalpazanı canlandırdığı, dostluğu, fransız guiana'sındaki sabır dolu mahkumiyet yıllarını ve hayata hala sıkı sıkı bağlanmayı anlatan franklin j. schaffner'in yönettiği 1973 yılı yapımı klasik sinema filmi.
son derece başarılı bir otobiyografi uyarlaması olan filmdir. özellikle steve mcquenn performansı ile ön plana çıkmaktadır. bu filmin senaryosu da ayrıca bir övgüyü haketmektedir.
Küçük boyutlu olan bu cins köpekler çok uzun tüylere sahiptir. Özellikle uzun kuyruğu nedeni ile bir dönem Sincap Spaniel olarak anılmıştı. Hatta kulaklarındaki kelebek şeklindeki tüyler nedeni ile de kelebek köpek gibi isimlendirildiği de olmuştur. Kuyruğunda ve kulaklarında saça benzeyen uzun ve yumuşak perçemleri ile oldukça gösterişli bir tarzı vardır.
Genel olarak vücudu beyazdır. Üzerindeki yama şeklindeki farklı tüyler ona temiz ve saf bir görüntü kazandırıyor. Evde çok sessiz olan bu ırk sahibin söylediklerini yapmaya çok yatkındır. Her hayvan gibi oynamaktan çok hoşlanır. Ancak sakin bir ev hayatını tercih ederler. Ev halkına karşı sıcakkanlı olan dostlarınız tanımadıkları insanlara karşı da mesafesini korumayı bilir.
Bazı durumlarda bazı davranışlara ser tepki verebilirler. 700 yıllık geçmişe sahip bu ırk oldukça soyludur. Rönesans dönemindeki pek çok tabloda bu ırk köpeklere rastlanabiliyor. 1600’lü yıllarda da Polonya, Fransa, italya ve pek çok Avrupa ülkesinde beslendiği biliniyor. Özellikle asil ailelerde sevilen bir ırk olmuştur.
1973 abd yapımı film olup henri charriere'in yazdığı gerçek hayat hikayesini anlattığı kitaptan sinamaya uyarlanmıştır. kitabı okumuş filmi izlemiş biri olarak söylenecek tek söz muhteşem olduğudur. filmin müziği jerry goldsith'e ait olup bazı türk filmlerindede rastlamak mümkündür. ayrıca şehrazat tarafından türkçe söz yazılarak şarkısı yapılmıştır. filmin son sahnesinde kelebek adadan uzaklaşırken çok dikkatli bakarsanız hindistan cevizlerinden yapmış olduğu salın bi dalgıç tarafından desteklendiğini fark edersiniz...
herkese renkli günler
dustin hoffmann ile steve mcquenn'in oyunculuklarıyla göz doldurdukları, kelebek'in hücrede geçen sahneleri akla kazınan harika bir film; ancak insan kitabı okumadan filmi izlediğine pişman oluyor, çünkü kitabın içinde o hikayeye dahil olmanın tadı bir başka olurdu kesinlikle. hadi bakalım.
