"...senelerden 67.
aylardan temmuz.
papa 6'ncı paul türkiye'de.
yine ayasofya krizi var.
dönemin dışişleri bakanı
der ki...
"siz bu işi bana bırakın."
papa gelir ayasofya'ya.
müze gezecek güya...
emrivaki niyeti belli.
isa ve meryem mozaiğini görür görmez, kendini yere bırakır. şak diye...
mermeri öper.
tam istavroz çıkarıp, duaya başlayacak ki... bir el, yerden kalkmasına yardımcı oluyormuş gibi, papanın poposunu eller.
Diplomatımız.
"ekselansları" der...
enteresan bir sıfattır bu. çünkü, devlet başkanı sıfatıdır... yani monşer diplomatımız, bir tek kelime ile demek istiyor ki, "sen burada papa değilsin kardeşim, vatikan'ın devlet başkanısın, unutma."
bir "rehber" edasıyla devam eder...
"ekselansları, bildiğiniz üzere ayasofya, yüce atatürk'ün emriyle müzedir... amacı gereği, bu müze de, dini vecibelerin yerine getirilmesi için uygun bir ortam değildir... bir kez daha hatırlatmak isterim... buyrun gezelim."
papa mermeri öptüğüyle kalır.
korsan ayin yapacak hali yok.
kuzu kuzu gezmeye başlar.
böylece kriz, tecrübeli bir diplomatın, zarif bir diplomatik manevrasıyla tatlıya bağlanır.
hır çıkmaz."
