Zorbalıklarla kaplanmış bu yerde vicdanın,hakkın bile karşı gelemediği bu yerde tutunabileceğim tek insan ve düşününce mutlu olduğum yegane kişisin.Bugün sadece -her gece yaptığım gibi- onu düşünerek yatacağım.görünmeyen gücüm,kolum,elim,ayağım...
Ayaklarının soğukluğuyla bile benim ayaklarımı ısıtan,ellerinden bahsedemiyorum bile...
Bunlar sana karşı hissettiklerimi söyleyemeyecek kadar aciz...
seni bekliyorum bu saçma yerin çıkışında, o kirlenen ütopyada
kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak
yumuyorum gözlerimi göz kapaklarımın içindesin.
