anası tarafından gazaba uğratılmış fakir ve kirli pantolonlu çocuktur o. başka pantolonu olmadığından ya da yıkamaya çamaşır makineleri yok diye dayak yemiştir belki de kim bilir?
küçükken varoş çocuklarını kıskandırmak için kaykaylarımıza atlar gecekondu mahallelerindeki çocukların kafasına dolar atıp kaçardık. yine böyle bir günde tiner çeken çocuklara ateşle yaklaşırken üst kattan bir kadın 'fikreeet! hemen eve gel sokak çocuuuuu fikreeeet' diye bağırıyordu. fikret'de yan sokakta top oynuyormuş varoş kankalarıyla, hemen topu da alıp annem çağırıyor yemeğe gitmeyelim deyip oyunu bozduktan sonra apartman merdivenlerine doğru yol aldı. tam fikret içeriye girdi derken bi tekme yiyip merdivenlerden aşağıya düştü. tekmeyi atan annesiydi.
fikret bayramlık pantolonuyla dışarıya çıkmış, at boku, çamur, sakız ne varsa pantolonunu ahenkle boyamıştı. annesi çıldırmış bir halde 3 kuruşluk pantolon uğruna fikret'in ağzına tekme atıyor, yerde kıvranan çocuğunun pipisine basarak daha da acı veriyordu küçük bünyesine. hemen o vicdansız annenin yanına gitmiştim 8 yaşındaki bedenimle, ne yapıyorsun sen fakir ama şişko kadın? yazık değil mi o çocuğa? diyerek girivermiştim olaya.
+ sen kimsin be papyonla sokakta dolaşılır mı palyaço?
- ben cool, cool kid. ne vuruyorsun bakayım o çocuğa?
+ bak pantolonunu ne hale getirmiş, bizim paramız yok sizin gibi.
- benim babamın acayip parası var, akşam tabak tabak dolar yiyoruz ehehe!
+ bak sen velete! ne yapayım şimdi?
- sen bu çocuğu kimsesiz yurduna ver. ama bunu da kimse almaz tipe bak sana benziyor meymenetsiz ehehe!
+ sen çok oldun laaaan!
diyerek bana saldırmaya kalktı sonra, tüm ürkek sesimle necmi abiii diye bağırdım, çağrımı duyan korumam necmi abi varoş kadını sevişerek etkisiz hale getirdi. sırf bir pantolon uğruna dayak yiyen çocuğu ise ambulansla pastaneye kaldırdık. frambuazlı kek ve limonata falan yiyince kendine geldi velet.
