Depresyon dönemindeyken sıkça başıma geliyordu . nedensiz kalp sızlamasından başlayıp öleceğime dair korkuya kapılana kadar çok hızlı bir yol izliyordu
yaşadığım şey tam olarak ne bilmiyorum ama 2 kez oldu.
birinde sevgilimle ayrılma eşiğine gelmiştik ve sabah nefes alamıyormuş, aldığım nefes ciğerime yetmiyormuş hissiyle uyandım. diğerinde de aynı şekilde ama sebep olan şeyi unuttum.
bazen çok üzülünce de bu kendini bu şekliyle tekrarlıyor.
Daha önce adını bilmediğiniz bir hastalık sizi yakaladı değil mi? Panik atak. Gençken veya küçükken duymuşsunuzdur Panik atak Panik atak. Ama ne olduğunu bilmiyordunuz. Taa ki sizi yakalayana kadar. Sizi yakaladıktan sonra üstüne çok düştünüz panik atak mıyım? Olumsuz düşünceler kafanızda yer etmeye başladı. Halbuki hiç bir şeyiniz yok. Panik atak isminden korktuğunuz için Panik oluyorsunuz. En fazla bize ne olabilir? Panik ataktan daha ölen kimse yok. Çünkü bir hastalık değil! Eskiden nasılsanız şuanda öylesiniz! Siz gene sizsiniz! Ben Emreyim! Sen Fatma veya Ayşesin! Hiç bir şeyin yok senin! eğlenceli halin nasılsa şuanda öylesin. Mutlu halin nasılsa öylesin! Olumsuz düşüncelerini pozitif düşüncelerle değiştirmeyi öğrenmelisin! Annem ölürse ne yaparım? Hayır annen ölmeyecek! Ya bana bir şey olursa? Hayır sana bir şey olmayacak sen çok iyisin! Sağlıksın! Sen panik ataktan daha güçlüsün! Bedenin senin! Onu sen kontrol ediyorsun. Ne yapıcaksın Bir panik atağın vücudunu ele geçirmesine izin mi vericeksin? neden başkası senin vücudunu ele geçirsin ki? O vücut senin! beynin senin! Olumsuz hiç bir şey olmayacak. Diğer insanlar nasıl hiç bir şey yokmuş gibi davranıp hayatına devam ediyorlarsa eğleniyorlarsa sende aynısını yapacaksın. Hayat güzel. Hayat her şey için değer. Sevdikleriniz için. Sizin için. Aileniz için. Savaşmayı asla bırakmayın! Eskiden bu hastalığa yakalanmadan önce siz nasılsanız şuanda osunuz! Bunu bir kader yazısı olarak okumayın. Bunlar sadece GERÇEK!
Maratona 8 sene önce panik atakla başladım
Çok takıntılı olduğum işin obsesifin panik atak durumunu tetiklediğini öğrendim. Şimdi de yola bipolar olarak devam ediyorum.
5 gün önce başıma gelen bir olay. olay şöyle gelişti efendim. spordan geldikten sonra yemeğe gömüldüm. çok acıkmıştım daha sonrasında yatmak için hazırlanıyordum. ama bir dakika oda ne? kalbim çok hızlı atıyordu. bir anda mide bulantısı çarpıntım vardı. hemen tansiyon aletini alıp nabzımı ölçtüm. 140 çıkmıştı. normal olarak 60-100 normal olarak görünmesi gerekirdi. annem'e söyledim. tabii hali ile panik yaptı. o an içimden "ben galiba öleceğim" dedim. işte bu kelime panik atağın tam başlangıç anı oldu. hastaneye gittik. ekg vs çekildi. serum ile nabız normal hale getirildi. tabii daha önce böyle bir şey başıma gelmemişti . her dakika gözüm nabızdaydı. daha sonra doktor geldi ve hiç bir şeyim olmadığını kan değerlerinin normal olduğunu ancak bir kardiyoloji uzmanına görünmem gerektiğini söyledi. ertesi gün hemen bir kalp hastanesine gittik. orada'da ekg çekildi. ultrason bakıldı. efor testi yapıldı ve holter takıldı. 24 saat holterin durması lazım dedi. eve gittik. tabii artık ben bir panik atak hastasıydım. geceleri uyuyamaz oldum. kalbim çok hızlı atıyordu. artık hiç bir şey düşünemiyordum. artık eski ben yoktu. etrafa boş boş bakıyordum. aklımdan hep "ben ölecek miyim? , neler oluyor bana" gibi cümleler geçiyordu. uyku artık bana haramdı. uyuyamıyordum. 24 saat geçti holter çıktı. doktor kalbimde hiç bir şey olmadığını bir panik atak olduğunu söyledi. bunu zaten biliyordum. eve gitmek için yola koyuldum. eve gittiğimde farkettim ki evde tek başıma kalamıyordum. ağlamak istiyordum. ya bana bir şey olursa diye korkudan tir tir titriyordum. en son çareyi annemi aramakta buldum. annem apar topar işten geldi. ellerim ve ayaklarım soğuktan titriyordu. annem ağlamaya başladı endişelendi benim için. daha sonra bir psikolog'a gittik. bunların hepsini anlattım doktora. doktorda panik atak olduğunu söyledi. paxera , xanax, ve remeron ilaçlarını verdi. sakin kalmamı söyledi. hepsinin geçiceğini ama bu sürecin uzun olduğunu söylediği. sabırlı olmam gerektiğini söyledi. şuan eskrnetteisi gibi çok kötü değilim. ama ataklarım gene ara ara geliyor. demem o ki bu hastalık geçiyor. sadece biraz sabır internette okunanların hiç birine bakmayın yok geçmez etmez vs. sadece kendinize inanın. geçmesi zor ama geçiyor. şuan tedavi sürencindeyim. tedavi bittiğinde ben gene buraya yazacağım. sorunuz varsa mesaj atmanız yeterli.
başlamadan ufak belirtileri fark edip kontrolü tekrar elinize almanız lazım yoksa sonrasında ilaçlarla birlikte hayatınız daha da zorlaşır. sizi ele geçirmesine izin vermeyin.
Üvey annemin rahatsızlığı hemencecik ben fena oluyorum diye herşeyden kaçmaya yarayan saygı duyduğum ama insanların genelde atak numarası yaptığını düşündüğüm samimiyetsiz hastalıktır.
