palyaço gibiyim bu günlerde..
suratımda yapmacık bir gülüş.
üzerimde benimsenmeden seçilmiş saçma sapan kıyafetler..
palyaço misali; ağlayamıyorum..
suratımdaki boyalı çizgiler izin vermiyor.
ağlayamadığımdan gülüyorum.
palyaço gibiyim bu günlerde..
başkalarını mutlu etmek için,
kendi mutsuzluklarına fırça darbelirye perde çeken..
kalbindeki ağlayışları kahkaha olarak yansıtan,
palyaço gibiyim bu günlerde.
"Keşke dünya bu kadar rahat bi' yer olsa!" dedirtecek türden ve ancak filmlerde olacağına inandığım keyifli durum.
Ama olmaz, mümkün değil! Çünkü iş ciddiye alınası bir şeydir. Ne palyaço kıyafeti prezantabl bi' görüntü verir, ne de palyaçolar dünyayı kurtarabilir. Oysa takım elbiseye rağbet edenler bi' bilseler... Gülmek her şeyin üstündedir.
Bu sebepten, bu günden itibaren, işe palyaço kıyafetiyle gitmek istiyorum. Tabii önce bi' iş bulmam lazım.
