Yorucu bir iş günü sonrasında, sigaramın sonlarına gelirken apansız bir hissiyat vuku buldu tüm benliğimde. Acıkmıştım. Karnımda hafif bir ağrı, ağzımda sigaranın o leş tadı. Bari su içeyim dedim.
Ağır ağır çıktım o merdivenleri. Mutfağa girdim. Aç midemi suyla doldurdum. Doldurdum.. ve doldurdum.
tam mutfaktan cıkmak icin arkamı dönmüstüm ki mini buz dolabının uzerinde onu gördüm. Zümrüt gibi yeşil pakedi parıldıyor aklımı başımdan alıyordu adeta. Allahım dedim, ben bu iyiliği hakedicek ne yaptım? Gözlerim doldu. Kocaman 10 lu bir paket öylece duruyordu.
Spor yapmam icin ara ogun yapmam gerekiyor. Protein ve karbonhidrat benim icin muhim. Probiste her ikisi de var. Yani bu kadar olur. Düşünsem daha uygun bir gıda daha bulamazdım bu saatte.
bedenimi saran heyecanla buzdolabına doğru yürüdüm. Probis pakedi dik duruyordu. Yaklaştığım her saniye aramızdaki acı genişlediğinden pakedin içini daha çok görüyordum.
ilk adımda pakedin ust kısmının yendigini anladım. Bu normaldi. Ikinci adımda pakedin yarısının boş olduğunu farkettim. Içimi bir telaş kapladı. Üçüncü adımda pakedin nerdeysr dibini görecektim fakat hala probisten bir iz yoktu. Son adımı atıp atmamakta kararsız kaldım. Tüm cesaretimi toplayıp son adımı attıgımda probis pakedini kuş bakışı görebiliyordum.
boştu.
birden düzgün nefes alamamaya başladım. Başım dönüyordu. Tek elimi düşmemek icin dolaba dayadım. Diger elimle kravatımı gevşettim. Nefesim düzelene kadar başımı dolaba dayayıp sakinleşmeye calıştım.
sonra birden sinirlerim boşaldı. Ağlamaya dolabı yumruklamaya başladım.
Tanrım bu nasıl bir adaletti? Neden öncr umutlandırıp sonra böyle yerle yeksan edersin insanı? Bu senin mizah anlayışın mı yoksa bir mesaj vermeye mi çalışıyorsun. Bu sorgulamalar içerisindeyken birden aklıma 3-4 sene kadar önce yine böyle bir günde paketteki son biskremi yiyip paketini de öyle içı doluymuşcasına ortada bıraktığım geldi.
sustum. Dersimi almıştım çünkü. Paketteki son biskremi son probisi yiyen zalım bendim aslında. Ve tanrının sorgulanamaz adaletinden kacamamış kendi ettiğimi kendim bulmuştum.
gözlerimi sildim ve mutfaktan çıktım. Çaycı teyze "ne oldu yavrım sana" dedi.
"Lutfen.. yalnız kalmam gerek" diyip karanlıklara karıştım.
