duygusal bağ kurduğum ilk ve son fildi. ziyaretine götürürdü annem, karşısında dikilirdim. sonra bi gün öldü. acı içindeymiş son zamanlarında. acısı dinmiş böylelikle. böyle düşününce ölmesi daha az üzüyor.
bakıcısı işten ayrıldıktan 1 ay sonra dayanamayıp gönüllü olarak bahadur'a bakmaya devam etmiş. ölümünün üzerinden 7 yıl geçtiğinde de onu çok özlediğini ve yanına gömülmek istediğini söylemiş. sevgi gerçekten bu dünyadaki en güzel duygu.
kafanızı sikesim vardı, bahadır vesile oldu. aydınlıklar içinde yatsın.
şanslı mı şanssız mı olduğu benim açımdan tartışılacak bi konumdadır. neden mi? şimdi bahadır, toprak yüzü görmeden toprak olup gitmiş bir fil arkadaşımız. bu konuda şanssız. lakin izmir hatta türkiye genelinde bu kadar seveni olması bakımından şanslıdır. özellikle izmirlilere kendini sevdirebilmiş olması bakımından çok şanslıdır. lakin izmirliler kolay kolay sevmez (bkz: bir arkadaş söylemişti).
şimdi efendim çin'deki pandaları saymazsak, ölümüyle kitleleri yasa boğan kaç tane hayvan tanıyorsunuz? yok dimi aklınıza gelmedi. ben de öyle düşünmüştüm. rivayet edilir ki bizim çilekeş bahadır, biraz anarşik mizaçlı tuttuğunu koparan bir fildir. rivayetlere ve şahit olunmuşluklara dayanarak bir kaç örnek verelim:
-80 döneminde üniformalı askerleri ve polisleri ıslatması. (üniformalı olacak tabi, sivil adamın polis olduğunu nerden anlasın canım siz de.)
-sıcaktan bunaldığında bakıcısına durumu belirtmek için ortalığı birbirine katması.
-ulaşamadığı bir şeylere ulaşmak için hortumundan hava üflemesi falan.
böyle karakterli bir hayvanın soyu devam edemedi ya ona yanarım ben sözlük. şimdi bunun manitası vardı hatırlarsınız, begümcan. begümcan'da böyle ufak tefek, tıfıl bir şeydi. çok yanaştırmadılar bahadır'ın yanına. sevenlerin arasına girdiler. belki de aralarında duygusal bir bağ yoktu ama biz izmirliler olarak aşka önem veririz. aşık olsunlar birbirlerine istedik. sonra begümcan'ı winner'a verdiler. bir de çocukları oldu fil izmir.
bence begümcan hala bahadır'ı unutamadı.
bu şarkıyı begümcan ve bahadır'a armağan ediyorum.
Bir de bahadır'ın, izmirliler ile olan anıları var tabi. sevgililer, bahadır arkaplanlı fotoğraf çektirdiler. bir de kordon temalı fotoğrafları vardı bu sevgililerin ama konumuz o değil. bahadır'ı öyle benimsediler ki, aşklarının en büyük hatıralarından biri yaptılar. sonra bu sevgililerin çocukları oldu. çocuk kendini bilmeye başladığında kaptıkları gibi götürdüler bahadır'ın yanına. bir de aile pozu verdiler bahadır'ın önünde. Sonra o çocuk büyüdü, o'da sevgilisiyle bahadır arkaplanlı fotoğraf çektirdi ama ne yazık ki bu rutin bozuldu, artık bahadır yok. sevgilisiyle bahadır temalı fotoğraf çektiren son nesil bizdik. (bkz: hayır ağlamıyorum gözüme biraz sen kaçtı)
özledik seni bahadır, çocuğum olduğunda seninle fotoğrafı olmayacak. çocuğum bir sürü hayvan tanıyacak, senin gibisi olmayacak.
izmir hayvanat bahcesinde yer alan filin adı..gecmiş yıllarda rahmetli olmuştur kendisi..izmir'in efsane şahsiyetlerinden birisiydi.. onu görmeyen, bilmeyen yoktu.. yarım asıra yakın bir süre izmir hayvanat bahçesinde yaşamıştır.. belki de onu görmeyen bir nesil yok dersek abartmış olmayız.. çünkü okulların gezilerinde bahadır'ı görmeden gitmek olmayacak birşeydir.. olanca azametiyle sizi karşılar ve cocuk aklınızla ürkmenize sebep olurdu.. bu derece hafızalara kazınabilecek bir hayvan daha var mıdır bilemiyorum ama izmir tarihinde bahadır'ın bir yer tutacağı gayet aşikardır..
yazın sıcaktan bunalan bahadır,hortumuyla yan taraftaki külübeye vururdu bam bam bam. park görevlisi çıkar "tamam geldim" derdi. bahadır sakin. görevli onu sulardı. bahadır artık rahatlamıştı.mekanın afrika savanları olsun.
izmirde etrafımdaki herkesin sözlüğünde filin karşılığı.
ölümüyle çocukluk arkada$ımı kaybettiğim hissine kapıldım. fil görünce aa fil yerine aa bahadırın arkadaşları demişken yıllardır, begüm canın gelişine onunla birlikte uyuz olmu$ken öldügüne inanmak zor. sanki yarın gitsem o yine orda olacak.
insanların bir file bu kadar sahiplenilmesini anlayamadıkları hayvan. ama o hayvan değil, fil de değil. pak bahadur o.
fuara, yürüme mesafesi kadar yakın ikamet ederek, sık sık ziyaret edenleri, eski bir komşuyu kaybetmiş gibi üzen bir olaydır filimizi kaybetmek. bahadır, çocukluğumuzu da beraberinde götürmüştür.
pakistandan 6 yaşında izmir e gelen bir çok izmirli nin hayatında gördüğü tek fil olan biriciğimizdi pak bahadır...sasalıda ki mezarının başına heykeli dikilecekmiş duyduğuma göre....
ölümü şahsımı gözyaşlarına boğan, izmir hayvanat bahçesi'nin pek sevilen fili. bugün vefat etmiştir kendisi; ameliyat sırasında yaşlılığının da getirdiği riski aşamamış, 59 yşında aramızdan ayrılmıştır. kendimi bildim bileli, hatta çevremdeki genç yaşlı birçok insan kendini bildi bileli hayvanat bahçesinde bulunan bahadır'a, şu anda daha güzel bir yerlerde, bir kafes içerisinde değil, etrafında insanlardan çok asya fillerinin bulunduğu bir yerlerde olduğu temennisiyle veda ediyorum.*
