judas priest'a ait olan bir şarkı olup, death grubundan chuck schuldiner tarafından seslendirilince daha bir anlam kazanan, en iyi heavy metal parçalarından biridir. valla rob halford iyi güzel sölüyor bu parçayı da, death'den dinliyince painkiller'ı; headbang yapmaktan beynim dağılacak sandım bir an, o derece gazdı yani!
dünyanın gelmiş geçmiş en gaz, en güzel, en iyi davul ve gitar solosunu buluduran, güzel rifflere uyaklı sözlere sahip judas priest parçası. dinlerken uçar kopar gidersiniz. ayrıca death de orijinalini aratmayan bir cover e imza atmıştır.
adam gibi bir senaryosu olmadan da bir oyunun zevkli olabileceğini kanıtlayan oyunudur. ama ilk sürümü dışında o kadar da zevkli değil sanırım. öldür öldür bitmiyor yaratıklar, çok güzel stres atılıyordu.
ayrıca 2 yıldır oynamaya çalıştığım, ama bilgisayarımın modellemelerini çizgi çizgi göstermesi sorunu yüzünden oynaymadığım oyun.
aşmaları aşmış judas priest eseri.
tamamı mükemmel olmakla birlikte, şarkı tam bitiyor havası verirken 4:30 da öyle bir geçiş, öyle müthiş bir geçiş olur ki kanımca insanoğlunun müzik denen şeyde varabileceği en uç noktalardan biridir. sonrası ya hiç kıpırdamadan tüyler diken diken olmuş bir halde yada kendinden geçmiş bir şekilde dinlenilir.
ayrıca death cover i mutlaka dinlenilmelidir.
judas priest in yaptığı en baba parçalardan biri. mükemmel ötesi soloları ve zamanına göre ileri düzeyde davulları vardır. kısacası adama sesi incelttirip 'daaa peyn kiiiillaa!!' diye bağırttırır efenim.
Tipik bir shoot em up oyunu olsada acayip bir şekilde haz veren oyundur. Ayrıca ateş ettiğimiz veya öldürdüğümüz demonların neredeyse tamamen fizik kuralları içinde hareket etmesi oyunun takdir ettiğim bir yanı. Silahlarımız da bir o kadar yaratıcı. kazıkatar la ateş ettiğim demonu duvara mıhladığım zaman bir nihahahaha edası da buna eşlik etmekte. değişik bir oyun vesselam.
