hem anlayışla karşıladığım, hem de karşılamadığım paradoksal bir durumdur.
anlayışla karşılıyorum çünkü;
devlet yönetim biçimi, hanedanın devleti bir küçüğüne miras olarak bırakması şeklinde düzenlenmiş. bu yüzden bir küçüğe her zaman ihtiyaç var. fakat o dönemde insan hayatının pek te pahalı olmadığı, çıkacak bir savaşta her an ölüm tehlikesinin var olduğu gerçeği mevcut. bu sebepten dolayı küçük sayısı olabildiğince fazla tutulmaya çalışılmış, ki devleti bırakabilecek bir evlat muhakkak olabilsin. tarihi incelediğimizde pek te haksız olmadıklarını görürüz aslında. gerçekten de şahzadeler babalarının yanında savaşa girmiş kimisi de bu savaşta canını vermiştir. kısacası bir mirasçı olmaması riski her daim padişahları huzursuz etmiştir. bunun sonucu olarak ta olabildiğince fazla erkek evlat sahibi olup bu riski olabildiğince az tutmaya çalışmışlardır. örneğin, padişah ibrahim in çocuk sahibi olamaması gibi bir durum ortaya çıkınca, kırım hanlığı akrabalık bağlarına dayanarak taht üzerinde hak iddia etmeye başlamışlardı. risk tabii. ayrıca cinselliğin haz veren bir eylem olması gerçeği de var. fazla erkek evlat sayısı hedeflenmiş olsa da bu evlatların tek bir kadından olmaması gerektiği, zira ileride o kadının taht üzerinde söz sahibi olabileceği düşünüldüğünden anne sayısı da olabildiğince çok tutulmuş diye düşünüyorum. böylece kadın kuvvetinin bölünmesi de sağlanmış oluyor. her ne kadar bazı durumlarda başarısız olunsa da.
ileride yine taht üzerinde iddia sahibi olunamasın diye veya taht başka bir hanedana geçmesin diye padişahların özellikle türk kızlarından uzak durması da söz konusu. ki bu sadece harem için değil aynı zaman da divan için de geçerliydi. 622 yıllık osmanlı tarihinde türk vezir-i azam sayısı 20 civarındadır. gerisi tamamen devşirmedir. böylece hanedanın taht üzerindeki etkisi her daim güçlü tutulmuştur.
anlayışla karşılayamıyorum, çünkü;
çok eşlilik söz konusu. çok eşlilik toplumun bozulmasına yol açar. çok eşliliğin sadece padişahlar için değil tüm toplum için geçerli olduğunu bir anlığına hayal edin. o toplum bozulmaya mahkumdur. padişahlar aslında bu gelenekleriyle halka da örnek oldular.
haremdeki bir kadın yükselmek veya yönetimde söz sahibi olmak istiyorsa ya sultan, ya haseki sultan, ya da valide sultan olmalıydı. kısaca padişaha kız ya da özellikle erkek evlat vermeliydi. yani kadınların terfi kriteri padişaha evlat doğurmaktan ibaretti. başka bir kritere ihtiyaç yoktu. bu da kadınlarda eğitime çok önem verilmemesi gibi bir sonuca yol açtı veya iyi bir eğitimden sadece sultanlar nasiplenebildi. padişahlar bu konuda da halka örnek oldular.
bir diğer husus ta daha önce belirttiğim gibi bu sultanların yabancı uyruklu olmasıdır. yabancı uyruklu olan bu kızlar osmanlı imparatorluğunun çevresindeki ülkelerin vatandaşlarıydılar. eh, osmanlı da sürekli bu ülkelerle savaş halinde olduğundan o ülkelerin vatandaşlarının da osmanlıya dostluk beslemesi mümkün değildi. yani bu kızların da pek osmanlı dostu olduklarını söyleyemeyiz aslında. ne var ki bu kızların 34 ü padişah doğurmuş, çok daha fazlası sultan ve haseki sultan olmuştur.
Harem, padişah ve ailesinin zaman geçirdiği yerdir bunu cinsel ilişki yeri diye algılamayın. Dizilerde cinsel ilişki diye anlatıldığından bu başlığın açılması normal, tarihi kitablar okursanız anlarsınız.
