bir sevgi ifadesi olarak puşt (anadoluda sevgi ifadesi olarak daha neler neler kullanılır) dediğim kardeşimiz. yakından tanısam derhal arkadaşlığı keserdim. tahammül etmek kolay değil bu sese.
yukarıdaki link, hayatının yorumudur oğuz aksaç'ın. ne zaman dinlesem, bir şehit annesi geliyor gözlerimin önüne.
anlatilamaz, yasanilir dedigim yorumcu. o vucuttan o ses nasil cikar yarabbim anlamis degilim. iliklerinize isleyen bir yorumu vardir ki canli dinlenmesi adami perisan eder.
türkiye de mektebin bacalarını bu herif kadar iyi söyleyebilen yoktur diye düşünüyorum. her türlü iddiasına da varım, "göreceli olmasına rağmen bu adamdan iyi tek bir kişi söyleyebiliyorsa bu şarkıyı, o mektebin bacaları bana girsin, o kadar yani." dediğim kadife ses.
jazz tadinda yapilan bi calismasi vardir, (bkz: siyah zulfun tellerine) diye ... bu parca gercekten turk halk muziginin evrensellestirilmesinde buyuk bir paya sahip olacaktir, ilerki donemlerde, kesinlikle siddetle bu turkunun jazz versiyonunun bulunmasi ve dinlenilmesini tavsiye eder ve turkulerimizin kuluturumuzde cok buyuk bir yerinin oldugunu ve daima sahip cikilmasi gerektigini eklerim.
geçenlerde trt'nin kanallarından birisinde rastladım kendisine. çok güzel bir sesi vardı, türkü okuyordu. kim bu adam diye araştırmaya başladım. meğer adam bir değermiş. kendimden utandım.
bu adamı dinledikçe insanın aşık olası gelir. Ama harbi Türkçe sevesi gelir. Türkü söyler, Türkçe söyler, Türkçe aşklardan bahseder.
Sandık sandığa dayalıda bu daha iyi anlaşılır.
"Ben seni böyle mi sevdim
Kirpiği kaşı boyalı"
Ama sorun nerede? Türküyle, Türkçe sevilecek kız çok az kalmıştır be. Nereden bulacaksın da Oğuz Aksaç'ın sesiyle, seslendirdiği Türkülerle onu seveceksin. Nasıl dünyadır bu ki Türkülerimizle sevemeyecek kadar uzaklaştık, yabancılaştık kimliğimize.
ek: Tom waits'in, Leonard cohen'in, Nick cave'in, dean martin'in yeri başka. Cohen'in nick cave'in de efsane seslendirdiği Suzanne gibi parça mı vardır.
yusuf hayaloğlu'nun yüreğim kanıyor eserini öyle bir içtenlikle icra etmiştir ki aniden garip bir hüzün çöker insanın omuzlarına. hani hiçbir neden yokken güneşin doğuşu bile koyar ya insana. işte öyle bir şey. galiba sanat dediğimiz sığınak da böyle olmalıdır, insanı hiç hissetmediği duygulara yöneltebilen ya da vakitsiz ve nedensiz olmasaydı sonumuz böyle dedirtebilen.
kesinlikle hakettigi yerde olmayan, sesi gibi kisiliginin de 10 numero olduguna inandigim Turk Halk Muzigi sanatcisi. Ayrica son albumu de diger butun albumleri gibi gayet hos olmustur. dinleyelim, dinletelim!
