Kendi hayat amaçlarına bir şekilde ulaşamamış olup o amaçları kendi oğluna yükleyip, çocuk başarmadığında sürekli söylenen başardağında ise kendini Lord hisseden.
Benim babam hep söverdi. Hiç tatmadığım bir his. Başkalarının yanında kötüler yerden yere vururdu.
Babam bana söve söve biteremediye la. Neyse, O sövdükçe ben büyüdüm. O kızdıkça hayata tutundum. iyi ki bana sövmüşsün babacığım şimdi seni daha iyi anlıyorum.
bunlar saniyolarki bu ders calismiyo ama zeki. dersi pur dikkat dinler sinavdan onceki gun bi bakar tamam bunun isi.
asil zeki olan cocuk benim cunku ben calismiyorum abi. calismis numarasi yapiyorum. o kadar zekiyim ki inandirmisim esek gibi calisiyorum yle geliyo saiyolar bu notlar.
arkadaş, bi yemek yapınca "afiyet olsun" duymak istersin.
bir şarkı yazınca, herkesin dillerine destan olsun istersin.
gol atarsın pes oynarken, kaydeder arkadaşlarına seyrettirirsin.
sınavın başarılı geçer, konu oraya gelse de kaç aldığını söylesen diye beklersin.
vel hasıl, herkes yaptığı ile övünmek ister, "aferim" ister.
anne de baba da, en büyük projesi olarak o çocuğu büyütmüştür. tabi ki onunla hava atacak, onun başarıları ile övünecek, "aferim, ne güzel yapmış ne güzel büyütmüşsünüz" sözünü duymak isteyecek.
