benim babamdır, kendişi işçiydi sülalemizde hiç esnaf, müteahit yok hepsi maaşla çalısan adamlar çevremiz dersen kıt benden ne esnaf olur ne müteahit dükkan açsak akıl verende olmaz para verende olmaz çevresine takdim edende olmaz ve olamaz. ben ya memur olucaktım ya maaşlı çalısan. Ticarete atılmam içim genetik ve kültürel ticari birikimim yok çünkü her yıl iflas eden genç girişimcilerden biri olucaktım memur oldum...
Eşimin sülalesi öylemi esnaf müteahit dolu 1 tane memur var oda ben oluyorum şaka bir yana. Yıllardır esnaflık, müteahitlik yapan sülale piyasa şartları gören ve bilen çevresi yıllar içinde artmış, a şehriden b şehrine mal almaya c şahsın selamı ile gidip indirimle almak gibi piyasaya hakim ve en önemlisi genç kuşakları ticari hayatın işinde pişerek işin başına geçiyor.
ziyaaa napsın okumak için öglen yemeklerinde fedakarlık yapsın, derslerine çalışsın, ayın 7 kyk bursu yatana kadar diken üstünde uyusun sonra ticaret adamı olması bekleyin....
illaki vardır benim gibi olan ama emin olun bir elin parmaklarını geçmez, istisnalar kaideyi bozmaz.
bu felsefe geri kalıyoruz zaten.. devlete nasıl bir fayda sağlarım diye düşünmek yerine , nasıl yerim nasıl rahat ederim düşüncesi hakimdir.. en güzel örnekte devlet dairelerinde işinizi hiç bir zaman yaptıramamanız..
oğlunun geleceğini düşünen 10 sene sonra işsiz kalırsa da ben ona bakamazsam diye düşünmekte olan babadır. garantici yurdum insanıdır, oğlunun iyiliğni düşünendir kendince.
Fabrikalarda calışmıs bir babadır. Oğluna masa başında calısmasını istemektedir.
Memurluk bence boş insanların isidir. Hic bir yere kapak atamamıs insanların son şansıdır.
2000 liraya basit bir memur olmak yerine 1800 liraya özel sektörde saygı gören ve genel müdürün yerine imza atabilme yetkisine sahip olmayı tercih ederim.
