erkekler için misafirlerin arasında yaşıt ve akraba bir kız olunca utanmaktan kıpkırmızı kestirten emir cümlesi. büyüklerle de vıcık vıcık öpüşecek olmanın verdiği gerilim de cabası...
--oglum misafirlere hos geldiniz desene
++hos geldiniz efendim,
-+sus git baskasinin lafiyla.
++dedik ya iste, ne artizleniyon.
--sakin olun canim ne bu sinir,
++sen sus anne kiricam su kadinin agzini
(bkz: yigit ozgurden tam esinlenemeyen beceriksiz yazar diyalogu)
-oğlum misafirlere hoşgeldiniz desene
-yaaa anne utanırım ben yanlış bişey söylerim
-amann be oğlum hadi ayıptır ama..
-tamam tamam
-hadi geç içerideler
-hoşgeldiniz gavatlar.
bir neslin sosyal fobik olma sebebi.
çocuk zaten kapıya gelip hoşgeldiniz diyecektir ama pc başından 2 dk geç kalktığı için misafirler çoktan salona geçmişlerdir. kapıda ayaküstü hoşgeldiniz demek yerine artık salonda herkesin içinde bunu söyleyecektir. bütün ilgi onun üzerinde olacaktır. allah'ım güç ver.
Hani şu asansörde gördüğü komşusuna selam vermeyen, mahalle bakkalının önünden hödük gibi geçen, bayramlaşmayan, iki kelam edip, çevrenin halini hatırını sormaktan aciz asap bozucu insanlar var ya, hehhh işte onların bu iletişim sorunu, taaa çocukluktan, misafire hoşgeldiniz dememe anıyla başlamıştır.
Nezaket insanı insan yapandır.
Kibar ol olum, korkma ölmezsin!
