çocuklukta sevilendir aslında. ekmeğin kıtırlarını yiye yiye eve gelinirdi. eve gelindiğinde ekmeğin ucu ve kıtırları kalmazdı. sonra da çocuk aklıyla anneyi kandırmaya çalışılırdı: "fare yemiş"
insaflı anne emri.. Neden insaflı çünkü gelirken al diyo.. Eve gelmişsin, üstünü değiştirmişsin, tam kendini atacan koltuğa annen seslenir ; oğlum git ekmek al.. O an dünya başına yıkılır.. Ee tabi imtihan sonuçta bu da diyip gidip alırsın..
Edit: bunu entry yi yazarken annemin, oğlum git ekmek al demesi tevaffuk olsa gerek..
